Η ύπαρξη της ρητορικής μίσους στον δημόσιο λόγο αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό ζήτημα στην εποχή μας. Ως φαινόμενο, η ρητορική μίσους δεν περιορίζεται μόνο σε ακραίες μορφές έκφρασης, αλλά συχνά εκδηλώνεται και μέσα από ήπιες διατυπώσεις, οι οποίες εμπεριέχονται σε δημόσιους λόγους συμβάλλοντας εξίσου στην ενίσχυση των κοινωνικών διακρίσεων. Με αφορμή τις πρόσφατες αναταράξεις στον δημόσιο λόγο κατά την περίοδο της συζήτησης και της ψήφισης του νομοσχεδίου υπέρ του ομοφυλοφιλικού γάμου στην Ελλάδα (Ιανουάριος-Μάρτιος 2024), έγινε φανερή η ύπαρξη της ρητορικής μίσους ως μέσο κοινωνικής πόλωσης και αναπαραγωγής στερεότυπων. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από έντονες αντιδράσεις εκ μέρους θρησκευτικών εκπροσώπων που φέρουν εξουσία και ασκούν ισχυρή κοινωνική επιρροή. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η εξέταση της ρητορικής μίσους αρχικά με βάση τις βιβλιογραφικές πηγές, ενώ στη συνέχεια γίνεται προσπάθεια ανάδειξης του εύρους της ως ένα συνεχές μέσα από την ανάλυση τριών γραπτών κειμένων εκκλησιαστικών φορέων εξουσίας. Τα κείμενα προς ανάλυση αντιπροσωπεύουν διαφορετικά επίπεδα έντασης της ρητορικής μίσους, από πιο ήπιες έως πιο ακραίες μορφές έκφρασης. Αυτό που διαπιστώνεται είναι πως η ρητορική μίσους ανεξαρτήτως της έντασής της αποτελεί διχοτομικό λόγο που υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την ανάλυση των κειμένων αξιοποιείται το μεθοδολογικό εργαλείο της Κριτικής Ανάλυση Λόγου, το οποίο φανερώνει τους τρόπους με τους οποίους η γλώσσα εκφράζει ιδεολογίες, συντηρεί και διαιωνίζει προκαταλήψεις και κατασκευάζει κοινωνικές ταυτότητες, ενώ παράλληλα, καθιστά φανερό το πώς η έσω-ομάδα διαφοροποιείται και καλλιεργεί τη ρητορική μίσους εις βάρος της ετερότητας.

The presence of hate speech in public discourse is undoubtedly a significant issue in contemporary society. As a phenomenon, hate speech is not limited to extreme forms of expression but often manifests through milder formulations embedded in public discourse, which equally contribute to the reinforcement of social discrimination. In light of the recent controversies in public discourse during the period of discussion and approval of the legislation in favor of same-sex marriage in Greece (January-March 2024), hate speech became evident as a means of social polarization and the reproduction of stereotypes. This period was characterized by intense reactions from religious authorities who hold power and exert significant social influence.This study aims to examine hate speech, initially based on bibliographic sources, and subsequently highlights its range as a continuum through the analysis of three written texts by religious  authorities. These texts represent varying levels of hate speech intensity, ranging from milder to more extreme forms of expression. The analysis reveals that hate speech, regardless of its intensity, constitutes a dichotomous discourse that undermines social cohesion and human rights.The methodological tool employed for the analysis is Critical Discourse Analysis (CDA), which unveils the ways in which language expresses ideologies, perpetuates prejudices, and constructs social identities. At the same time, it demonstrates how the in-group differentiates itself and cultivates hate speech against the out-group and otherness.