Στόχος της εργασίας αυτής είναι να εξερευνήσει τον πλούσιο, μαγικό και συχνά αταξινόμητο και άναρχο χώρο που καταλαμβάνει το κίνημα του σουρεαλισμού στην ιστορία του κινηματογράφου, με πρωτεργάτη και εμβληματικό εκφραστή του, τον Ισπανό Luis Buñuel.

Στο πρώτο, θεωρητικό μέρος της εργασίας, ερευνάται η γένεση του σουρεαλισμού και η -μοιραία- σύνδεση του με την ανερχόμενη τέχνη του κινηματογράφου τη δεκαετία του ‘20 και του ’30. Μελετώνται οι αισθητικοί κώδικες, οι τεχνικές, αλλά και το όραμα των υπερρεαλιστών, όπως αυτά εκφράστηκαν στις πρώτες σουρεαλιστικές ταινίες. Στη συνέχεια επιχειρείται μία αναδρομή στη ζωή (άλλωστε τα προσωπικά του βιώματα επηρέασαν σημαντικά τις ταινίες του) και την επαγγελματική πορεία του σπουδαίου Ισπανού δημιουργού σε τέσσερις διαφορετικές χώρες: την Ισπανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Μεξικό και την Γαλλία, ενώ εστιάζουμε στη «γραμματική», τις θεματικές και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μπουνιουελικού φιλμικού σύμπαντος. Στη συνέχεια, επιχειρείται μία εκτενέστερη και πιο στοχευμένη μελέτη, τριών εκ των σημαντικότερων ταινιών του: του κλειστοφοβικού El Angel Exterminador (1962) που γυρίστηκε στο Μεξικό, του άναρχα σπονδυλωτού Le Fantome de la Liberte (1974) και του τελευταίου φιλμ της καριέρας του Cet Obscur Objet du Desir (1977), που παρά λίγο να ‘τιναχθεί στον αέρα’. 

Στη δεύτερη ενότητα του θεωρητικού μέρους, εξετάζεται η πορεία του σουρεαλιστικού κινηματογράφου μετά το κίνημα των σουρεαλιστών και το κατά πόσον ο ηθικός πυρήνας του cinema surréaliste συνέχισε να βρίσκει έκφραση στο σινεμά. Μέσα από το παράδειγμα -και το έργο- τεσσάρων δημιουργών με τελείως διαφορετικές  καταβολές και κινηματογραφικούς κώδικες, τον Jan Svankmajer (Τσεχία), τον David Lynch (ΗΠΑ), τον Alejandro Jodorowsky (Χιλή) και τον Guy Maddin (Καναδάς), αναδεικνύεται ο σημαντικός νέος χώρος που καταλαμβάνει σήμερα το υπερρεαλιστικό σινεμά.

Τέλος, στο δημιουργικό μέρος της εργασίας, παρουσιάζεται μία σύντομη κινηματογραφική ιστορία εμπνευσμένη από τις θεματικές του σουρεαλισμού και βγαλμένη μέσα από τα όνειρα και τα καταχωνιασμένα στη μνήμη βιώματα ενός πεντάχρονου κοριτσιού, ποτισμένα από τις αναθυμιάσεις της παιδικής σεξουαλικότητας.  

The aim of this paper is to explore the rich, magical and often anarchistic space created by the surrealist movement in cinema, with its pioneer and key representative, the Spaniard Luis Buñuel.

The first, theoretical part of the paper focuses on the genesis of surrealism and its -inevitable- merge with the growing cinematic art over the 1920-1930 decades. We explore the aesthetic codes, the film techniques, but also the vision of the surrealists, as they materialize in history’s first surrealist films. Then we embark on a journey to learn about the personal life (which significantly influenced his films) and career path spanning across four countries (Spain, America, Mexico, France) of the great Spanish auteur. We study the “grammar’, thematic focus and special characteristics of Buñuel's filmic universe. We are also deep-diving in three of his most iconic films: the claustrophobic El Angel Exterminador (1962) shot in Mexico, the anarchist Le Fantome de la Liberte (1974) and the final film of his career Cet Obscur Objet du Desir (1977), which was almost blown away.

In the second section of the theoretical part, we examine the path of the surrealist cinema following the surrealist movement and whether its moral core continues to express through film. Through the example - and the work - of four creators with completely different backgrounds and cinematic codes, Jan Svankmajer (Czech Republic), David Lynch (USA), Alejandro Jodorowsky (Chile) and Guy Maddin (Canada), we discover the significant new space occupied today by surrealist cinema.

Finally, in the creative part of the paper, we present a short cinematic story, inspired by surrealist themes and drawn from the dreams and the suppressed experiences of a five-year-old girl, enriched with the flavor of childhood sexuality.