Η παρούσα διπλωματική εργασία αναφέρεται στα ουμανιστικά στοιχεία που υπάρχουν στο Δεκαήμερον, κορυφαίο έργο του Ιταλού συγγραφέα Βοκκάκιου. Αρχικά, παρουσιάζεται το ιστορικό πλαίσιο, ο 14ος αιώνας που επισκιάστηκε από την επιδημία της Πανώλης και κατόπιν ο βίος και η εργογραφία του συγγραφέα. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται αναλυτικά το Δεκαήμερον. Πρόκειται για ένα έργο ρεαλιστικό, γραμμένο σε ύφος λογοτεχνικά πρότυπο, που βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό των λαικών αφηγήσεων και στο υψηλό της τραγωδίας και του έπους, αλλά και σε μία γλώσσα εκλεπτυσμένη που αποτελεί θεμέλιο λίθο της ιταλικής. Κατόπιν, επιχειρείται η ανάλυση των ουμανιστικών στοιχείων που υπάρχουν στο Δεκαήμερον. Η θέση της γυναίκας, ο νέος τύπος ανθρώπου που είναι ο ανερχόμενος και καλλιεργημένος αστός, ο έρωτας που, προβάλλεται ως μια φυσική έλξη στην οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί, το γέλιο και η γιορτή που αντιτίθονται στον θάνατο και στο ενοχικό κλίμα του Μεσσαίωνα, το τέχνασμα και ο Ορθολογισμός , η ομορφιά και η απόλαυση της φύσης ως μια από τις χαρές της ζωής, ο έντονος αντικληρικαλισμός και ο χώρος και ο χρόνος. Τέλος, επιχειρείται η μίμιση του ύφους και της θεματολογίας του Δεκαήμερου του Βοκκάκιου, μέσω της συγγραφής τριών πρωτότυπων διηγημάτων.
This dissertation refers to the humanistic elements in Dekameron, a leading book by the Italian author Boccaccio. First, the historical context is presented, the 14th century that was overshadowed by the plague epidemic and then the life and work of the author. Then, Dekameron is presented in detail. It is a pragmatic work, written in a literary standard style, using common folk tales, tragedy and epic style but also a refined language that is a cornerstone of the Italian language. Further, is attempted the analysis of the humanistic elements that exist in Dekameron. The position of the woman, the new type of man who is the rising and cultivated bourgeois, the love that is projected as a natural attraction that humans can not resist, the laughter and the celebration that opposes death and the atmosphere of guilt of the Middle Ages, the trick and Rationalism, the beauty and enjoyment of mother nature as one of the joys of life, the intense anti-clericalism , space and time. Finally, in this dissertation, an attempt is made to imitate the style and theme of the Dekameron of Boccaccio, through the writing of three original short stories.
ΟΥΜΑΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ ΤΟΥ ΒΟΚΚΑΚΙΟΥ