Ψηφιακή Αφήγηση | Digital Storytelling | Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών | Information and Communication Technologies | Αρχειακή Εθνογραφία | Archival Ethnography | Τοπική Ιστορία | Local History | Δημόσια Ιστορία | Public History
4
51
16
131 σ.
Η παρούσα Διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη σύζευξη της Ψηφιακής Αφήγησης με τη Δημόσια Ιστορία. Εξετάζονται και παρουσιάζονται οι σύγχρονες θεωρίες για τη Ψηφιακή Αφήγηση και η εκπαιδευτική της αξιοποίηση. Στο θεωρητικό πλαίσιο, θεμελιώνεται βιβλιογραφικά η Ψηφιακή Αφήγηση καθώς και η σχέση της με την Εκπαίδευση, τη Δημιουργική Γραφή και την αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων που παρέχουν οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών. Γίνεται ανάλυση των όρων και των σκοπών του μαθήματος της Τοπικής Ιστορίας και διασύνδεση τους με την Αρχειακή Εθνογραφία. Εξετάζεται η διδακτική του μαθήματος της Τοπικής Ιστορίας καθώς και το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος της Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Αναλύεται η θεωρία μάθησης του Εποικοδομισμού, η οποία συσχετίζεται με την εισαγωγή των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών στη συγκεκριμένη διδακτική παρέμβαση (εκπαιδευτικό σενάριο) και γενικότερα στην εκπαίδευση. Στο ερευνητικό σκέλος, κύριος στόχος είναι να διερευνηθούν οι στάσεις και οι αντιλήψεις που έχουν οι δάσκαλοι/ες για την χρήση της Ψηφιακής Αφήγησης στην εκπαίδευση καθώς και για την πρόταση μιας διδακτικής αξιοποίησης των αρχείων του τόπου τους, προκειμένου να ανασυνθέσουν και να αφηγηθούν οι ίδιοι/ες μια ιστορία που στη συνέχεια θα μπορέσουν να την διδάξουν στους/στις μαθητές/τριες. Πραγματοποιήθηκε επιτόπια έρευνα, προκειμένου να συλλεχθεί υλικό το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εκπαιδευτικό και να συνθέσει ένα πρωτότυπο διαθεματικό μάθημα. Δημιουργήθηκε εκπαιδευτικό σενάριο, στο οποίο εμπλέκονται διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα. Αξιοποιήθηκε αρχειακό υλικό και η Ψηφιακή Αφήγηση ως μέσο για την αναδιήγηση της Δημόσιας Ιστορίας. Το αρχειακό υλικό που εντοπίστηκε, αξιοποιήθηκε όχι μόνο ως εκπαιδευτικό υλικό που συνθέτει το εκπαιδευτικό σενάριο, αλλά και ως υλικό που συνθέτει εν γένει μια ιστορία που έχει κάτι να διδάξει στα παιδιά και η οποία μάλιστα έχει την δυνατότητα να παρουσιαστεί ψηφιακά, αξιοποιώντας ως μέσο την Ψηφιακή Αφήγηση.
This thesis deals with the coupling of Digital Storytelling with Public History. Contemporary theories of Digital Storytelling and its educational exploitation are discussed and presented. In the theoretical context, Digital Storytelling as well as its relation to Education, Creative Writing and the utilization of modern information technologies, provided by Information and Communication Technologies, are based on bibliography. The terms and purposes of the lesson of Local History and their connection with Archival Ethnography are analyzed. The teaching of the Local History lesson, as well as the Curriculum of the History lesson in Primary Education is examined. The theory of Constructivism learning associated with the introduction of Information and Communication Technologies in education is analyzed. In the research area, the main objective is to explore the attitudes and perceptions of teachers in the use of Digital Storytelling in education, as well as to propose a doctrinal use of their site archives in order to reconstruct and tell a story that can be taught to students. Archival and field research work was carried out to collect material that could serve as a teacher and to compose an original cross-curricular lesson. An educational scenario was created involving different disciplines and exploiting the possibilities of a different pedagogical approach to a topic that Digital Storytelling can provide as a means to redefine Public History. The archive material found was used not only as a teaching material for the educational script but also as a material that generally complies a story that has something to teach children and that it is even possible to present digitally, as a means of Digital Storytelling.