Abassid Caliphate | Indian Literature | Arabic Literature | Kalila & Dimna | One Thousand and One Nights | Ibn al-Muqqafa | Antoine Galland | Orientalism
4
74
0
Από το 661 μ. Χ. μέχρι το 750 μ. Χ. ο Αραβικός κόσμος εξουσιαζόταν από ένα καταπιεστικό καθεστώς, τους Ομεϋάδες (Conrad, 1987; Hourani, 1991; Μακρής, 2012).. Το 743 μ. Χ., ένας εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε με πρωτεργάτες την οικογένεια των Ομεϋάδων. Στα μέσα του 8ου αιώνα, έχασαν ολοκληρωτικά τη δύναμή τους και μία άλλη οικογένεια ανέλαβε τη διακυβέρνηση του Αραβικού κόσμου (Hourani, 1991; Μακρής, 2012). Πιο συγκεκριμένα, οι Αββασίδες διαδέχθηκαν του Ομεϋάδες και η περίοδος διακυβέρνησής τους θεωρείται η Χρυσή Εποχή της Αραβικής κοινωνίας (8ος-12ος αιώνας) (Gibb & Bearman, 1954). Αναφορικά με τα στοιχεία πολυπολιτισμικότητας, το Χαλιφάτο των Αββασίδων μετατράπηκε σε έναν κόσμο αξιοσημείωτης διαφορετικότητας, μιας και εκεί ζούσαν πολλοί Πέρσες και Ινδοί. Ταυτόχρονα, στη Βαγδάτη, στην πρωτεύουσα του Χαλιφάτου, ιδρύθηκε μία δημόσια βιβλιοθήκη, η οποία σταδιακά έγινε το κέντρο των ακαδημαϊκών, της λογοτεχνίας και του πολιτισμού του Αραβικού κόσμου(Conrad, 1987; Gibb & Bearman, 1954). Μέσα σε αυτή την εξέλιξη, μπορούμε να ξεχωρίζουμε δύο ανθρώπους-σημεία αναφοράς, τον Χαρούν αλ Ρασίντ (766 μ. Χ.- 809 μ. Χ.) από τον χώρο της πολιτικής και τον Ιμπν αλ Μουκάφα (724 μ. Χ.- 759 μ. Χ.) από τον ακαδημαϊκό χώρο (al-Din Yousefi, 2015; “See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954).
H δυναμική παρουσία της διαφορετικότητας και το ακαδημαϊκό υπόβαθρο του Χαλιφάτου των Αββασίδων οδήγησε σε λογοτεχνική άνθηση, η οποία διαμορφώθηκε με τεχνικές και επιρροές από τις εθνότητες, που υπήρχαν, δρούσαν και αλληλεπιδρούσαν στην κοινωνία των Αββασίδων. Μάλιστα, ένα από τα επιτεύγματα της παγκόσμιας ιστορίας που προέκυψε ήταν οι «Χίλιες και Μία Νύχτες» (Albarak, 2017). Βέβαια, παρ’όλο που το έργο διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων διακυβέρνησης των Αββασίδων, η πρώτη γραπτή και επίσημη έκδοση του έργου ξεκίνησε στις αρχές του 18ου αιώνα, μετά από έρευνα ενός Γάλλου ακαδημαϊκού, του Αντουάν Γκαλάντ (Gibb & Bearman, 1954). Συγκεκριμένα, η προσφορά του στην γνωστοποίηση της Αραβικής λογοτεχνίας στο παγκόσμιο κοινό ήταν τόσο αξιοσημειώτη, που πρόσθεσε τρεις ιστορίες δικής του επινόησης (Yamanaka & Nishio, 2000). Φυσικά, οι ιστορίες αυτές είναι προϊόντα Οριενταλισμού, ενός όρου που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο δυτικός πολιτισμός προσλαμβάνει ή και φαντάζεται τις Χώρες της Ανατολής, και συγκεκριμένα τον Ισλαμικό κόσμο (Said, 1978).
Μία ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση, που αποδεικνύει την εξέλιξη της Αραβική λογοτεχνίας κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Αβασσίδων και την επίδραση της πολυπολιτισμικότητας, είναι η ιστορίας της «Καλίλας και Ντίμνας» (Allen, 2003; al-Din Yousefi, 2015; “See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954). Αναλυτικά, η «Καλίλα και Ντίμνα» είναι μία συλλογή ιστοριών με Ινδικές ρίζες, του οποίου πρωταγωνιστές είναι δύο τσακάλια με ονόματα ίδια με εκείνα του τίτλου (“See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954). Παρά το γεγονός ότι το έργο είναι αποτέλεσμα Ινδικών επιρροών, σήμερα το βιβλίο θεωρείται ακόμα ένα αριστούργημα της Αραβικής λογοτεχνίας, κτήμα του συγγραφέα Ιμπν αλ Μουκάφα (“See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020). Στην πραγματικότητα, ήταν υπεύθυνος για την μετάφραση πολλών μη Αραβικών ιστοριών, αλλά είχε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να κάνει τις μεταφράσεις του μοναδικές και εξέχουσες (al-Din Yousefi, 2015). Δηλαδή, ο Ιμπν αλ Μουκάφα προσέθετε στη μετάφραση τον δικό του τρόπο γραφής και, ουσιαστικά, παρέδιδε ένα κείμενο υψηλότερης αξίας από το αρχικό (Allen, 2003).
Συνοψίζοντας, έγινε κατανοητό ότι οι πολιτιστικές συγκρούσεις μετά Αράβων κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Αββασίδων αποτέλεσαν σημαντικούς παράγοντες που καθόρισαν την εξέλιξη της κοινωνίας και συνεισέφεραν στην παγκόσμια φήμη της Αραβικής Λογοτεχνίας.
Between 661CE and 750CE the Arab world was dominated by a powerful but oppressive regime, the Umayyad family (Conrad, 1987; Gibb & Bearman, 1954; Hourani, 1991; Μακρής, 2012). In 743CE, a civil war started with the Umayyad family as the pioneer of the battles. In the middle of 8th century, the Umayyads had totally lost their power and another family took charge of the Arabic world (Hourani, 1991; Μακρής, 2012). More specifically, the Abbasids deposed the Umayyads, and ushered in a new age that is believed to be the Golden Age of the Arabic society (8th-12th centuries) (ibid). With regard to its multicultural traits, the Abbasid Caliphate became a world of remarkable diversity, since many Persians and Indians lived there. At the same time, a library was established in the new capital of the Caliphate, Baghdad, which was eventually become the center of the academics, literature and culture of the Arabic world (Conrad, 1987; Gibb & Bearman, 1954). Against such backdrop, we single out two people-reference points, Harun al-Rashid (766CE-809CE) from the political world and Ibn al-Muqaffa (724CE-759CE) from the academic world (al-Din Yousefi, 2015; “See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954).
The dynamic diverse and academic background of the Abbasid Caliphate led to the flowering of literature, which was constituted by techniques and influences of the mixed nationalities, that existed, acted and interacted during the time of the Abbasids (ibid.). An important achievement of the global literature that arose was the “One Thousand and One Nights” (Albarak, 2017). Although the fairytale was composed during the early years of the Abbasid dynasty, the written and formal publications of the work began in in the early 18th century after the research of a French academic, Antoine Galland (ibid.). In fact his contribution to the globalization of the Arabic literature was that active, that he decided to add two stories to the original work. In particular, the story of Aladdin and Ali-Baba is not originated in the Arabic literature (ibid.). Of course, these stories were products of Orientalism, a term that describes the way that the Western countries receives or even imagines the Eastern countries, and especially the Islamic world (Said, 1978).
Another key point, that proves the evolution of the Arabic literature during the Abbasids’ dynasty and the impact of multiculturalism, is the story of Kalila and Demna (Kalila wa-Dimna) (Allen, 2003; al-Din Yousefi, 2015; “See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954). To explain, “Kalila and Demna” is a collection of stories with Indian origins and shares the same name with the main characters of the book, two jackals (“See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020; Gibb & Bearman, 1954). Despite the fact that the work is a result of Indian influences, today the book is considered as another masterpiece of the Arabic literature, courtesy of the scholar Ibn al-Muqaffa (“See EBN AL-MOQAFFAʿ, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH RŌZBEH”, 2020). Specifically, he was responsible for the translation of many non-Arabic stories, but he had a particular characteristic that made his translation unique and outstanding (al-Din Yousefi, 2015). To illustrate, Ibn al-Muqaffa was adding his own writing style to the work and he was actually evolving the initial text to a work of literature (Allen, 2003)
Summarizing, it becomes evident that the cultural debates within the Arab world during the Abbasid Dynasty were important factors that determined the evolution of the society and contributed to the global reputation of the Arabic Literature.
Μη αραβικές επιρροές στο Αραβικό παραμύθι. Από τον Ιμπν αλ Μουκάφα στον Αντουάν Γκαλάντ