Η παγκοσμιοποίηση και οι αυξημένες μεταναστευτικές ροές έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Στο πλαίσιο του διαλόγου για την ένταξη των μεταναστών μαθητών/μαθητριών στο σχολείο διαμορφώθηκε η έννοια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και προσανατολίστηκε στη μελέτη των αναγκών των μαθητών/μαθητριών με διαφορετικό εθνοτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο με σκοπό την αποδοχή και την ομαλή ένταξή τους σε πολυπολιτισμικά σχολικά περιβάλλοντα. Με την αύξηση του αριθμού των μαθητών/μαθητριών με διαφορετικό εθνοπολιτισμικό υπόβαθρο και την πολυπλοκότητα των προκλήσεων που απορρέουν από την πολιτισμική ετερότητα, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο και τις γνώσεις τους, αναπτύσσοντας παιδαγωγικές πρακτικές με στόχο την ομαλή προσαρμογή των μαθητών/μαθητριών στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τις εκπαιδευτικές πρακτικές που εφαρμόζουν οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο για την ένταξη των μαθητών/μαθητριών με διαφορετικό εθνοπολιτισμικό υπόβαθρο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την ποιοτική μέθοδο και το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την διεξαγωγή της ήταν οι ημιδομημένες συνεντεύξεις με ερωτήσεις ανοιχτού τύπου, ενώ το δείγμα της έρευνας ήταν (10) εκπαιδευτικοί που διδάσκουν σε σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλων των ειδικοτήτων, μόνιμοι και αναπληρωτές, οι οποίοι επιλέχθηκαν με τη μέθοδο της σκόπιμης δειγματοληψίας. Η ανάλυση των δεδομένων, που ακολούθησε τις συνεντεύξεις, χωρίστηκε σε θεματικές ενότητες με βάση τους στόχους της έρευνας και αναλύθηκε με βάση τα ευρήματα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας οι εκπαιδευτικοί του δείγματος θεωρούν αναγκαία την ενσωμάτωση των μαθητών/μαθητριών με μεταναστευτικό υπόβαθρο στην υποχρεωτική εκπαίδευση υπογραμμίζοντας παράλληλα και την αναγκαιότητα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης ξένης γλώσσας. Η ομαλή ένταξη των μαθητών/μαθητριών με διαφορετικό εθνοπολιτισμικό υπόβαθρο στο σχολείο, όπως προκύπτει, επηρεάζεται από παράγοντες που σχετίζονται τόσο με τις θεσμικές παρεμβάσεις όσο και με τις διδακτικές πρακτικές. Από την πλευρά της πολιτείας, επιβάλλεται η ανάπτυξη εξειδικευμένων σχολικών εγχειριδίων και η εφαρμογή ευέλικτου Αναλυτικού Προγράμματος που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών/μαθητριών. Σε διδακτικό επίπεδο, κρίσιμη θεωρείται η ενισχυτική διδασκαλία, η παράλληλη στήριξη και η υιοθέτηση κατάλληλων μεθόδων συμπερίληψης στην τάξη. Τα ευρήματα καταδεικνύουν τη θετική στάση των εκπαιδευτικών προς την ένταξη μαθητών/μαθητριών με διαφορετικό εθνοπολιτισμικό υπόβαθρο, χωρίς στερεότυπα. Οι εκπαιδευτικοί του δείγματος προτείνουν καινοτόμες μεθόδους, όπως η ομαδοσυνεργατική και η διαφοροποιημένη διδασκαλία. Ως διδακτικές προκλήσεις αναφέρουν τη γλώσσα, τον αριθμό μαθητών, τον περιορισμένο χρόνο και τις ελλείψεις υποδομών, ενώ σε θεσμικό επίπεδο προτείνουν αναμόρφωση Αναλυτικού Προγράμματος, αλλαγές εκπαιδευτικής πολιτικής και στελέχωση των σχολείων με ειδικούς.