Εισαγωγή: Η επαγγελματική εξουθένωση και το εργασιακό στρες αποτελούν συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε απαιτητικούς τομείς. Σε αυτούς του εργαζόμενους ανήκουν και οι επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι αποτελούν ομάδα αυξημένου κινδύνου. Μάλιστα, οι επαγγελματίες υγείας δομών ΠΦΥ είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στο στρες και την επαγγελματική εξουθένωση και η υιοθέτηση κατάλληλων στρατηγικών αντιμετώπισης των στρεσογόνων καταστάσεων είναι καίριας σημασίας για την εξισορρόπηση των επαγγελματικών απαιτήσεων με τα προσωπικά τους όρια. Η παρούσα διπλωματική εργασία στόχο έχει τη διερεύνηση του βαθμού της επαγγελματικής εξουθένωσης και του στρες που βιώνουν οι εργαζόμενοι δομών ΠΦΥ, όπως και των στρατηγικών αντιμετώπισης προβλημάτων που χρησιμοποιούν. Παράλληλα, στόχος είναι η ανάδειξη των κοινωνικοδημογραφικών χαρακτηριστικών που επηρεάζουν τα παραπάνω.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 118 εργαζόμενοι ΠΦΥ. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν αρχικά να απαντήσουν σε κάποιες κοινωνικοδημογραφικές ερωτήσεις και έπειτα να συμπληρώσουν τα ερωτηματολόγια CBI-Gr για τη διερεύνηση της επαγγελματικής εξουθένωσης, PSS-14 για το αντιλαμβανόμενο στρες και Brief-COPE για τις στρατηγικές αντιμετώπισης προβλημάτων. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν μέσω του στατιστικού προγράμματος IBM SPSS v.18.0.

Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκαν μέτρια επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης, με την προσωπική εξουθένωση να σημειώνει την υψηλότερη τιμή, καθώς και μέτρια επίπεδα στρες. Παράλληλα, το στρες φάνηκε να αποτελεί προγνωστικό παράγοντα για την εμφάνιση επαγγελματικής εξουθένωσης και συσχετίστηκε σημαντικά με την άρνηση, τη συμπεριφορική απόσυρση, την αυτοκατηγορία και τη θετική αναπλαισί   ωση. Η θετική αναπλαισίωση και ο σχεδιασμός φάνηκε να χρησιμοποιούνται συχνότερα. Αναφορικά με τα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά, το κυκλικό ωράριο συσχετίστηκε σημαντικά με την επαγγελματική εξουθένωση, ενώ παρατηρήθηκαν διαφορές στην επιλογή των στρατηγικών αντιμετώπισης κυρίως με βάση το φύλο, την προϋπηρεσία και την ηλικία.

Συμπεράσματα: Καίριας σημασίας κρίνεται η ύπαρξη της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και εποπτείας στο εργασιακό πλαίσιο. Παράλληλα, απαιτούνται στοχευμένες παρεμβάσεις εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας σε στρατηγικές διαχείρισης του στρες, με ταυτόχρονη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους.

Λέξεις – κλειδιά: επαγγελματική εξουθένωση, στρες, στρατηγικές αντιμετώπισης προβλημάτων, επαγγελματίες υγείας, Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Introduction: Burnout and work-related stress are common issues faced by employees in demanding sectors. Among these, healthcare professionals constitute a high-risk group. In particular, Primary Health Care Workers (PHCWs) are especially vulnerable to stress and burnout. The adoption of appropriate coping strategies is crucial for balancing professional demands with personal limits. This thesis aims to investigate the levels of occupational burnout and stress experienced by PHCWs, as well as the coping strategies they prefer. Additionally, it seeks to identify the sociodemographic characteristics that influence these factors.

Methodology: A cross-sectional study was conducted with the participation of 118 PHCWs. Participants were initially asked to complete a set of sociodemographic questions, followed by the CBI-Gr questionnaire for assessing occupational burnout, the PSS-14 for perceived stress, and the Brief-COPE for coping strategies. The data were analyzed using the statistical software IBM SPSS v.18.0.

Results: Moderate levels of occupational burnout were observed, with personal burnout recording the highest score. Moderate levels of stress were also reported. Stress was found to be a predictive factor for burnout and was significantly associated with denial, behavioral disengagement, self-blame, and positive reframing. The most frequently used coping strategies were positive reframing and planning. Regarding sociodemographic characteristics, shift work was significantly associated with burnout, while differences in coping strategy preferences were mainly observed based on gender, work experience, and age.

Conclusions: Psychosocial support and supervision in the workplace are of critical importance. At the same time, targeted interventions are needed to train healthcare professionals in stress management strategies, accompanied by an evaluation of their effectiveness.

Keywords: professional burnout, stress, coping strategies, healthcare workers, Primary Health Care.