Τα ειδυλλιακά ελληνικά φυσικά τοπία, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα λευκά ξωκλήσια με φόντο το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας που παρουσιάζονται στις τουριστικές αφίσες του 20ού αιώνα συνέβαλαν στην κατασκευή της στερεοτυπικής μέχρι σήμερα εικόνας της Ελλάδας στα μάτια των ξένων αλλά και των Ελλήνων. Η διπλωματική εργασία έχει ως στόχο να αναλύσει κριτικά τον τρόπο με τον οποίο απεικονιζόταν το ελληνικό τοπίο στις εν λόγω αφίσες, εστιάζοντας στις ιδεολογικές βάσεις και τα καλλιτεχνικά πρότυπα που τις διαμόρφωσαν. Το τοπίο χρησιμοποιήθηκε από εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, ως εργαλείο πολιτικών και ιδεολογικών στρατηγικών, προβάλλοντας εθνικά χαρακτηριστικά που ενίσχυαν την εκάστοτε εθνική ταυτότητα. Από τη δεκαετία του 1930 κι έπειτα, η ανάδειξη του ελληνικού τοπίου συνδέθηκε άρρηκτα με την τουριστική ανάπτυξη και την προβολή μιας ειδυλλιακής εικόνας της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, η εργασία μελετά τις αναπαραστάσεις του ελληνικού τοπίου στις τουριστικές αφίσες του 20ού αιώνα, αναδεικνύοντας παραμέτρους αφενός αισθητικές, αντιμετωπίζοντάς τες ως αυτόνομες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης που αντανακλούν τα διάφορα ρεύματα του μοντερνισμού, αφετέρου ιδεολογικές, εξετάζοντας τη στρατηγική σύνδεσή τους με το πεδίο του τουρισμού ως αναπτυξιακού μοχλού. Ως βασικό συμπέρασμα της παρούσας εργασίας, το ελληνικό τοπίο απεικονίζεται στο 53% των τουριστικών αφισών του 20ού αιώνα, εκ των οποίων το 82,4% αναφέρεται στο θαλασσινό τοπίο, ενώ το ορεινό και το αστικό τοπίο εκπροσωπούνται εξίσου, με ποσοστό 8,8% το καθένα. Η συστηματική μελέτη των αφισών επιβεβαίωσε ότι το τοπίο της χώρας συγκροτείται ως ένα πολυσύνθετο και συμβολικά φορτισμένο σύνολο εικόνων που διαμορφώνουν μια ειδυλλιακή, διαχρονική και εξωτική εικόνα της Ελλάδας.

The idyllic Greek natural landscapes, archaeological sites, and white chapels set against the endless blue sky and sea, as depicted in 20th-century touristic posters, have constructed the stereotypical image of Greece both for foreigners and Greeks alike. This thesis aims to critically analyze the ways in which the Greek landscape was represented in these posters, focusing on the ideological foundations and artistic paradigms that shaped them. The landscape was employed by nation-states, including Greece, as a tool to promote political and ideological strategies, projecting national characteristics that reinforced the respective national identity. From the 1930s onward, the promotion of the Greek landscape became inextricably linked to tourism development, presenting an “idealized” image of the country. Within this framework, the study highlights, through the investigation of aesthetic and ideological choices in 20th-century touristic posters, how these works function both as means of promoting the Greek landscape at national and international levels and as autonomous forms of artistic expression that simultaneously reflect various currents of modernism and the ideological and political decisions associated with tourism as a developmental lever. As a key conclusion of the present study, the Greek landscape is depicted in 53% of the 20th-century tourist posters, of which 82.4% portray the maritime landscape, while the inland and urban landscapes are equally represented, each accounting for 8.8%. The systematic analysis of the posters confirmed that the country's landscape constitutes a complex and symbolically charged assemblage of images that shape an idyllic, timeless, and exotic representation of Greece.