Η παρούσα εργασία διερευνά ποιοτική μέθοδο και μέσα από συνεντεύξεις μιας ομάδας
εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τις εμπειρίες και τις απόψεις τους από τη συμμετοχής τους στο Erasmus+. Σκοπός της έρευνας είναι να διερευνήσει την επίδραση της συμμετοχής των εκπαιδευτικών σε προγράμματα Erasmus+ στην επαγγελματική τους ανάπτυξη. Η διαδικασία συλλογής δεδομένων διήρκεσε δύο μήνες και περιλάμβανε 16 συνεντεύξεις μέσω πλατφορμών τηλεδιάσκεψης. Οι συνεντευξιαζόμενοι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν ότι μέσω των κοινών εμπειριών και της διαπολιτισμικής αλληλεπίδρασης με συναδέλφους από άλλες χώρες, διαμορφώνονται νέες αντιλήψεις για τη διδασκαλία και υιοθετούνται καλές πρακτικές από εκπαιδευτικά συστήματα που λειτουργούν περισσότερο συνεργατικά και μαθητοκεντρικά. Πέρα από την τεχνική κατάρτιση, οι εμπειρίες των συμμετεχόντων στο Erasmus+ επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για μια μορφή μετασχηματιστικής μάθησης. Σημαντική είναι η ανάπτυξη επαγγελματικής αυτογνωσίας των εκπαιδευτικών, καθώς
ενισχύεται η εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους και καλλιεργείται η αίσθηση ότι ανήκουν σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή κοινότητα μάθησης. Πολλοί εκπαιδευτικοί επισημαίνουν την επίδραση των προγραμμάτων Erasmus+ στην αναδιαμόρφωση των παιδαγωγικών τους πρακτικών. Εφαρμογές όπως η διαφοροποιημένη διδασκαλία, η διαθεματικότητα, η χρήση ψηφιακών εργαλείων και η ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής αποτελούν κοινά σημεία αναφοράς. Παράλληλα, δεν παραγνωρίζεται και η θεσμική αναγνώριση μέσω μοριοδότησης και επαγγελματικής ανέλιξης: πολλοί συνεντευξιαζόμενοι υπογραμμίζουν τη συμβολή του Erasmus+ στην ενίσχυση του βιογραφικού και την πρόσβαση σε θέσεις ευθύνης, επιβεβαιώνοντας τον διττό χαρακτήρα της επιμόρφωσης: γνωσιακό και διοικητικό. Παρά τη θετική αποτίμηση, πολλοί συμμετέχοντες επισημαίνουν σοβαρούς περιορισμούς στην πρακτική εφαρμογή των νέων γνώσεων. Η ασφυκτική πίεση της ύλης, η έλλειψη ευελιξίας στο ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά και η απουσία κουλτούρας συνεργασίας εντός των σχολικών μονάδων, όπως οι αντιστάσεις εκ μέρους του συλλόγου διδασκόντων ή η έλλειψη θεσμικής συνέχειας, συχνά καθιστούν δύσκολη τη διάχυση των αποκτηθεισών δεξιοτήτων. Παρά τις δυσκολίες, η μαρτυρία των περισσότερων εκπαιδευτικών
συγκλίνει στην παραδοχή ότι η συμμετοχή στο Erasmus+ επιφέρει βαθιές και συχνά μόνιμες αλλαγές και συμβάλλει στην εδραίωση ενός νέου τύπου εκπαιδευτικού: περισσότερο ανοιχτού, αναστοχαστικού, συνεργατικού και συνειδητοποιημένου ως προς την ευρωπαϊκή του ταυτότητα. Η συμμετοχή σε τέτοια προγράμματα είναι πολύτιμη, αλλά για να αποδώσουν στο έπακρο τα προγράμματα, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί θεσμικά η σύνδεσή τους με τη σχολική πραγματικότητα, να προωθηθεί η διάχυση γνώσης, και να δημιουργηθούν συνθήκες που θα διευκολύνουν εκ των έσω – αρκεί το σύστημα να τους το επιτρέψει. Η έρευνα του θέματος με ποιοτικά κριτήρια αποτελεί βασικό στοιχείο της πρωτοτυπίας της, αφού οι περισσότερες σχετικές έρευνες προσεγγίζουν το θέμα με ποσοτικά. Οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν και αναλύουν τις
προσωπικές τους εμπειρίες, πράγμα που οδηγεί σε μια βαθύτερη ανάλυση του θέματος. Τα ευρήματά της μπορεί να αξιοποιηθούν από εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, διευθυντές αλλά και υπεύθυνους της εκπαιδευτικής πολιτικής, προκειμένου να συμβάλλουν θετικά οι συμμετοχές στα προγράμματα Erasmus+ στην επαγγελματική εξέλιξη και κατάρτιση των εκπαιδευτικών.

This study investigates, using the qualitative interview method, the experiences and perspectives of a group of primary and secondary education teachers regarding their participation in Erasmus+ programs. The aim of the research is to examine the impact of teachers’ participation in Erasmus+ programs on their professional development. The data collection process lasted two months and included 16 interviews conducted via videoconferencing platforms. The interviewed teachers recognize that through shared experiences and intercultural interaction with colleagues from other countries, new perceptions of teaching are formed, and best practices are adopted from educational systems that operate in a more collaborative and student-centered manner. Beyond technical training, participants’ experiences in Erasmus+ confirm that it constitutes a form of transformative learning. Significant is the development of teachers’ professional self-awareness, as their confidence in their abilities is strengthened and a sense of belonging to a broader European learning community is
cultivated. Many teachers highlight the influence of Erasmus+ programs on reshaping their pedagogical practices. Applications such as differentiated instruction, cross-curricular approaches, the use of digital tools, and the development of life skills are common points of reference. At the same time, institutional recognition through certification and professional advancement is not overlooked: many interviewees emphasize Erasmus+’s contribution to enhancing their CVs and
access to positions of responsibility, confirming the dual nature of professional development: cognitive and administrative. Despite the positive assessment, many participants point out serious limitations in the practical application of the newly acquired knowledge. The strict curriculum pressure, lack of flexibility in timetables, and absence of a collaborative culture within schools—such as resistance from teaching
staff or lack of institutional continuity—often make it difficult to disseminate acquired skills. Nevertheless, most teachers’ testimonies converge in acknowledging that participation in Erasmus+ brings deep and often lasting changes and contributes to the establishment of a new type of teacher: more open, reflective, collaborative, and conscious of their European identity. Participation in such programs is highly valuable, but to maximize their impact, it is essential to strengthen their institutional connection to the school context, promote knowledge dissemination, and create conditions that facilitate implementation—provided the system allows it. The study of this topic using qualitative criteria and a Greek sample constitutes a key element of its originality. Its findings can be utilized by teachers at all educational levels, school principals, and
policymakers to ensure that participation in Erasmus+ programs contributes effectively to teachers’ professional development and training.