Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής είναι η αξιοποίηση της Τέχνης του Κινηματογράφου σε
θέματα που αφορούν ζητήματα της Τρίτης Ηλικίας. Πιο συγκεκριμένα, στόχος είναι η αξιοποίηση
του Κινηματογράφου ως μέσο επαναξιολόγησης ενδεχομένως στερεοτυπικών αντιλήψεων μιας
ομάδας ηλικιωμένων του ΚΑΠΗ Μοσχάτου - Ταύρου αναφορικά με ζητήματα που σχετίζονται με
την Τρίτη Ηλικία, αξιοποιώντας τη μέθοδο «Μετασχηματίζουσα Μάθηση μέσα από την Αισθητική
Εμπειρία» του Αλέξη Κόκκου. Μέσω της εργασίας επιδιώκεται να προσεγγιστούν ζητήματα που
αφορούν τους ηλικιωμένους σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, για τα οποία έχουν διαμορφώσει
στάσεις και απόψεις, οι οποίες λόγω ηλικίας έχουν εδραιωθεί μέσα τους και επηρεάζουν τον τρόπο
που νοηματοδοτούν την καθημερινότητά τους. Στην προκειμένη περίπτωση, η αξιοποίηση της
τέχνης του Κινηματογράφου δεν στοχεύει στην εκμάθηση κάποιου νέου αντικειμένου, αλλά στο να
έρθουν αντιμέτωποι με ενδεχομένως δυσλειτουργικές πεποιθήσεις σε διάφορα ζητήματα που τους
αφορούν. Σκοπός είναι να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο είναι εφικτό μέσα από την παρακολούθηση
κινηματογραφικών έργων, να επαναξιολογηθούν ή και να μετασχηματιστούν ενδεχομένως
δυσλειτουργικές απόψεις της συγκεκριμένης ομάδας ηλικιωμένων αναφορικά με ζητήματα σχετικά
με το γήρας.
Δεδομένου ότι το πλαίσιο της έρευνας είναι το ενδεχόμενο μετασχηματισμού απόψεων σε μια
ομάδα ηλικιωμένων σε ζητήματα που τους αφορούν, αξιοποιώντας την Τέχνη του Κινηματογράφου,
με τον μέθοδο “Μετασχηματίζουσα Μάθηση μέσα από την Αισθητική Εμπειρία” το θεωρητικό
πλαίσιο επικεντρώνεται σε τέσσερα βασικά θεωρητικά πλαίσια: Σε θεωρίες μάθησης που έχουν
στόχο την αλλαγή, επικεντρώνοντας στις θεωρήσεις των Dewey, Freire, Brookfield, Kegan, στη
Θεωρία Μετασχηματισμού του Mezirow, στον ρόλο αλλά και στην ανάγκη ανάπτυξης της
μετασχηματίζουσας μάθησης στα άτομα της Τρίτης ηλικίας, στη σημασία αξιοποίησης
κινηματογραφικών έργων, ως μέσο ανάδειξης δυσλειτουργικών αντιλήψεων στη μετασχηματίζουσα
μάθηση καθώς και στη μέθοδο «Μετασχηματίζουσα Μάθηση μέσα από την Αισθητική Εμπειρία».

The subject of this thesis is the use of the art of cinema in issues concerning the elderly. More
specifically, the aim is to use cinema as a means of re-evaluating potentially stereotypical perceptions
of a group of elderly people at the Moschato - Tavros regarding issues related to old age, using Alexis
Kokkos' method of "Transformative Learning through Aesthetic Experience." The project aims to
address issues that concern the elderly on a personal and social level, on which they have formed
attitudes and opinions that, due to their age, have become ingrained in them and influence the way they
make sense of their daily lives. In this case, the use of the art of cinema does not aim to teach a new
subject, but to confront them with potentially dysfunctional beliefs on various issues that concern
them. The aim is to determine whether and to what extent it is possible, through watching films, to
reevaluate or even transform potentially dysfunctional views of this particular group of elderly people
on issues related to old age.
Given that the research framework is the potential transformation of views in a group of elderly people
on issues that concern them, using the art of cinema, with the method "Transformative Learning
through Aesthetic Experience," the theoretical framework focuses on four basic theoretical
frameworks: Learning theories that aim at change, focusing on the considerations of Dewey, Freire,
Brookfield, Kegan, Mezirow's Theory of Transformation, the role and need for the development of
transformative learning in older adults, the importance of using films as a means of highlighting
dysfunctional perceptions in transformative learning, and the method of "Transformative Learning
through Aesthetic Experience."