Το ελληνικό θεατρικό πρόγραμμα (αγγλ. playbill), το έντυπο που συνοδεύει τη θεατρική παράσταση, έχει τόσα χρόνια ιστορίας, όσα και το νεοελληνικό θέατρο. Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά το θεατρικό πρόγραμμα υπό το πρίσμα της ιστορίας του ελληνικού εντύπου, των γραφικών τεχνών και της οπτικής επικοινωνίας, με έμφαση στην καλλιτεχνική του αξία και σε συνάφεια με την εποχή του. Αρχικά ορίζονται τα χαρακτηριστικά του θεατρικού προγράμματος με κριτήρια μορφής, περιεχομένου και λειτουργίας και μελετάται η περίοδος της εμφάνισής του στον δυτικό κόσμο, στην Ευρώπη με κέντρο το βρετανικό θέατρο και την Αμερική με κέντρο το Μπρόντγουεϊ, ενώ τη βιβλιογραφική έρευνα συνοδεύει τεκμηρίωση εικόνων με θεατρικά έντυπα της εποχής. Στη συνέχεια μελετάται η εξέλιξη του ελληνικού θεατρικού εντύπου σε μια ιστορική διαδρομή από το θεατρικό μονόφυλλο –στα μέσα του 19ου αιώνα– έως το πολυσέλιδο πρόγραμμα και τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Με μελέτη βιβλιογραφίας και τεκμηρίωση από πηγές ψηφιακών αρχείων θεατρικών προγραμμάτων, ερευνώνται και παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά του θεατρικού εντύπου και η διαφοροποίησή τους από εποχή σε εποχή, διατρέχοντας σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου και σε συνάφεια με τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της νεό€τερης ελληνικής ιστορίας, με κριτήριο τον αντίκτυπό τους στο έντυπο που μελετάται. Ακολούθως μετά από παρατήρηση και μελέτη εκτενούς δείγματος πρωτογενούς υλικού θεατρικών προγραμμάτων της περιόδου 1985-2025 στο Εργαστήριο Έρευνας και Τεκμηρίωσης του Νεοελληνικού Θεάτρου (ΕΕΤΝΘ) του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και προσωπικών συλλογών, έλεγχο αντιπροσωπευτικότητας και ομαδοποιήσεις, γίνεται η περιγραφή των χαρακτηριστικών των θεατρικών προγραμμάτων της περιόδου, που αφορούν στη μορφή και το περιεχόμενο των εντύπων. Η μελέτη τεκμηριώνεται με εικόνες θεατρικών προγραμμάτων της περιόδου. Η εργασία αναφέρεται αναλυτικά στα συμπεράσματα της έρευνας και επιχειρεί μια πρώτη κατηγοριοποίηση/ταξινόμηση των θεατρικών προγραμμάτων. Τέλος, ολοκληρώνεται με αναφορά στους περιορισμούς που αντιμετώπισε και τα νέα πεδία που ανοίγονται για μελλοντική έρευνα.

The Greek theatrical program (playbill), the printed material accompanying a theatrical performance, shares a parallel historical trajectory with Modern Greek theatre itself. This postgraduate thesis examines the theatrical program through the interdisciplinary lenses of Greek print history, graphic design, and visual communication, with an emphasis on its artistic value and its relation to the cultural context of each period. The research begins by defining the program’s formal, functional, and content-based characteristics and investigates its origins in the Western world―specifically in Europe, with a focus on British theatre, and in the United States, centering on Broadway. The literature review is supported by visual documentation of playbills from these regions and periods. The thesis then traces the evolution of the Greek theatrical program from the mid-19th-century single-sheet format to the multi-page programs of the mid-1980s. Drawing on bibliographic sources and digital theatrical archives, the study examines how the structure, content, and aesthetics of programs transformed over time, reflecting key stages in the history of Modern Greek theatre and corresponding sociopolitical developments in Greek history. The main research segment focuses on the period 1985–2025, based on an analysis of an extensive sample of primary materials from the Laboratory for Research and Documentation of Modern Greek Theatre (EETNTH) at the Department of Theatre Studies of the National and Kapodistrian University of Athens (NKUA), as well as from private collections. Through sampling, representativeness checks, and categorization, the study identifies the formal and thematic characteristics of programs from this period, accompanied by visual documentation. The thesis concludes by presenting key findings and proposing a preliminary typology of Greek theatrical programs. It also discusses the limitations encountered during the research and identifies new directions for future academic inquiry.