Η εργασία εξετάζει το έργο του David Carson ως αισθητικό, πολιτισμικό και επικοινωνιακό φαινόμενο, αναδεικνύοντας τον τρόπο, με τον οποίο ανατρέπει τις παραδοσιακές νόρμες της γραφιστικής και μετασχηματίζει τις οπτικές προσδοκίες του κοινού. Μέσα από τη συνδυαστική αξιοποίηση θεωρητικών προσεγγίσεων από τη σημειωτική, τη θεωρία των μέσων και τις πολιτισμικές σπουδές, αναλύεται πώς το ύφος του Carson συγκροτείται ως δυναμικό πολιτισμικό πεδίο, εμποτισμένο από τις εκφραστικές στρατηγικές βιωματικών και ανατρεπτικών εκφραστικών οντοτήτων, όπως η punk, η grunge και η surf υποκουλτούρα. Εξετάζεται η αποδόμηση της αναγνωσιμότητας, η χρήση οπτικού «θορύβου», η αποσταθεροποίηση της οπτικής ιεραρχίας και η ανάδυση μιας πολυσυμμετοχικής, αισθητηριακής πρόσληψης του σχεδιαστικού έργου που ανατρέπει το κλασικό, μονόδρομο σχήμα επικοινωνίας «πομπός – μήνυμα – δέκτης».
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον ρόλο της ψηφιακής τεχνολογίας, της θεωρίας των μέσων, και ειδικότερα στη συμβολή της σκέψης του Marshall McLuhan, για την ερμηνεία του έργου του Carson ως μίας νοηματικής προέκτασης του μέσου σε μήνυμα, όπως και της έμμεσης συνομιλίας των δυο ανδρών σε θεωρητικό επίπεδο, μέσα από γραπτά και γραφιστικές συνθέσεις. Παράλληλα, η εργασία εστιάζει στην εμπορική ενσωμάτωση του σχεδιαστικού ύφους του Carson από τους ιθύνοντες του marketing και στην εργαλειοποίησή του στο πλαίσιο της παγκόσμιας αγοράς. Αναλύεται το πώς η πρόθεση αντίστασης και η σημειολογική ένταση του ύφους του εξασθενεί και σβήνει, καθώς γίνεται μια στείρα αντιγραφή μέσα σε νέα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Πέραν όμως της όποιας προσπάθειας υπονόμευσης της, διαπιστώνεται ότι η γραφιστική του Carson δεν αποτελεί απλώς στιλιστική επιλογή, αλλά λειτουργεί ως ανοιχτό πολιτισμικό κείμενο, ικανό να μεταφέρει μορφές μνήμης, ταυτότητας και αισθητικής αντίστασης στην ψηφιακή και παγκοσμιοποιημένη εποχή.

This thesis examines the work of David Carson as an aesthetic, cultural, and communicative phenomenon, highlighting the ways in which he disrupts traditional norms of graphic design and reshapes the viewer’s visual expectations. Through a combined application of theoretical approaches from semiotics, media theory, and cultural studies, the thesis analyzes how Carson’s style is constructed as a dynamic cultural field, infused with the expressive strategies of experiential and subversive cultural formations, such as punk, grunge, and surf culture. The analysis focuses on the deconstruction of readability, the use of typographic “noise,” the destabilization of visual hierarchy, and the emergence of a multisensory, participatory mode of reception that overturns the classical, linear communication model of “sender – message – receiver.”
Particular emphasis is placed on the role of digital technology, media theory, and especially on the contribution of Marshall McLuhan’s thought, in interpreting Carson’s work as a semantic extension of the medium into message. It also addresses the indirect theoretical dialogue between the two, as expressed through texts and graphic compositions. Furthermore, the study focuses on the commercial assimilation of Carson’s graphic language by major corporations and its instrumentalization within the context of global markets. It explores how Carson’s original intent of resistance and the semiotic intensity of his style are diminished and erased, as they become subject to sterile replication in new cultural environments. Despite any such attempt at neutralization, the study concludes that Carson’s design is not merely a stylistic choice, but functions as an open cultural text capable of conveying forms of memory, identity, and aesthetic resistance within the digital and globalized era.