Diese Diplomarbeit untersucht den Einsatz spielbasierter Methoden im Unterricht Deutsch als Fremdsprache (DaF) und analysiert deren Einfluss auf die Motivation und die Entwicklung kommunikativer Kompetenzen. Ziel ist es zu zeigen, inwiefern Spiele, analog oder digital, zu einem aktiven, handlungsorientierten Sprachlernprozess beitragen.

Der theoretische Teil definiert zentrale Begriffe und beleuchtet lernpsychologische Grundlagen, insbesondere den Konstruktivismus und das situierte Lernen. Zudem wird aufgezeigt, welche Kompetenzen durch spielerisches Lernen gefördert werden und welche Faktoren bei der Auswahl von Spielarten eine Rolle spielen.

Im empirischen Teil werden eine Unterrichtseinheit mit traditionellen Methoden und eine spielbasierte Einheit zum Thema „Kleidung und Farben“ bei Grundschulkindern verglichen. Die Ergebnisse zeigen, dass spielerische Methoden die Motivation steigern und die sprachliche Beteiligung fördern.

Die Arbeit kommt zu dem Schluss, dass ein reflektierter Einsatz von Spielen das Sprachlernen im DaF-Unterricht wirkungsvoll unterstützt und besonders bei jungen Lernenden zu positiven Ergebnissen führt.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τη χρήση παιγνιωδών μεθόδων στη διδασκαλία των Γερμανικών ως ξένης γλώσσας (DaF) και αναλύει την επίδρασή τους στην κινητοποίηση των μαθητών και στην ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Στόχος είναι να αναδειχθεί σε ποιο βαθμό τα παιχνίδια, αναλογικά ή ψηφιακά, συμβάλλουν σε μια ενεργή και βιωματική διαδικασία εκμάθησης της γλώσσας.

Το θεωρητικό μέρος ορίζει βασικές έννοιες και εξετάζει τα ψυχοπαιδαγωγικά θεμέλια της μάθησης, με ιδιαίτερη έμφαση στον εποικοδομισμό και τη θεωρία της βιωματικής μάθησης. Παράλληλα, παρουσιάζονται οι δεξιότητες που ενισχύονται μέσω του παιγνιώδους τρόπου διδασκαλίας και οι παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή των κατάλληλων τύπων παιχνιδιών.

Στο εμπειρικό μέρος συγκρίνονται δύο διδακτικές παρεμβάσεις σε παιδιά δημοτικού: μία με παραδοσιακές μεθόδους και μία με παιγνιώδη προσέγγιση στο θέμα «Ρούχα και Χρώματα». Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι παιγνιώδεις δραστηριότητες αυξάνουν την κινητοποίηση των μαθητών και ενισχύουν τη γλωσσική τους συμμετοχή.

Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η στοχευμένη και μεθοδική χρήση παιχνιδιών μπορεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά τη γλωσσική μάθηση, ιδιαίτερα σε μικρούς μαθητές, οδηγώντας σε θετικά μαθησιακά αποτελέσματα.