This thesis dissertation examines the inclusion of Arabic-speaking students in Greek reception classes, addressing key linguistic, cultural, and institutional challenges. The design employed qualitative research methodology, in which semi-structured interviews were conducted with seven educators in elementary and secondary schools. The purpose was to explore the experiences of teachers, their pedagogical approaches, and the institutional supports that work in response to, and for, Arabic-speaking students. The results showed considerable differences in teacher readiness, language policies, and access to educational resources. Although some educators utilized multimodal and interactive learning styles, others based their approach on instinct as they had never received any formal training in multicultural education. The study also underscored systemic challenges: varying levels of support structures and lack of bilingual instructional materials that impede students’ academic and social integration. Although institutional policies are put in place to promote inclusion, most policies lacked implementation and created barriers rather than removing them. Based on the study, an inclusive approach that involves structured teacher training, utilization of bilingual education strategies, and provision of adequate support from educational institutions is overly critical for the better integration of Arabic-speaking students in Greek schools. Future research can evaluate the long-term educational outcomes of students following such programs and assess the impact of targeted interventions on student success.

Αυτή η διατριβή εξετάζει την ένταξη των αραβόφωνων φοιτητών σε ελληνικές τάξεις υποδοχής, αντιμετωπίζοντας βασικές γλωσσικές, πολιτιστικές και θεσμικές προκλήσεις. Ο σχεδιασμός χρησιμοποίησε μεθοδολογία ποιοτικής έρευνας, στην οποία πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις με επτά εκπαιδευτικούς σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο σκοπός ήταν να διερευνηθούν οι εμπειρίες των δασκάλων, οι παιδαγωγικές τους προσεγγίσεις και οι θεσμικές υποστηρίξεις που λειτουργούν ως απάντηση προς και για τους αραβόφωνους μαθητές. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές διαφορές στην ετοιμότητα των εκπαιδευτικών, στις γλωσσικές πολιτικές και στην πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς πόρους. Αν και ορισμένοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποίησαν πολυτροπικά και διαδραστικά στυλ μάθησης, άλλοι στήριξαν την προσέγγισή τους στο ένστικτο καθώς δεν είχαν λάβει ποτέ επίσημη εκπαίδευση στην πολυπολιτισμική εκπαίδευση. Η μελέτη υπογράμμισε επίσης συστημικές προκλήσεις: διαφορετικά επίπεδα δομών υποστήριξης και έλλειψη δίγλωσσων εκπαιδευτικών υλικών που εμποδίζουν την ακαδημαϊκή και κοινωνική ένταξη των μαθητών. Παρόλο που θεσπίζονται θεσμικές πολιτικές για την προώθηση της ένταξης, οι περισσότερες πολιτικές δεν εφαρμόστηκαν και δημιούργησαν εμπόδια αντί να τα άρουν. Με βάση τη μελέτη, μια προσέγγιση χωρίς αποκλεισμούς που περιλαμβάνει δομημένη κατάρτιση εκπαιδευτικών, χρήση στρατηγικών δίγλωσσης εκπαίδευσης και παροχή επαρκούς υποστήριξης από εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι υπερβολικά κρίσιμη για την καλύτερη ένταξη των αραβόφωνων μαθητών στα ελληνικά σχολεία. Η μελλοντική έρευνα μπορεί να αξιολογήσει τα μακροπρόθεσμα εκπαιδευτικά αποτελέσματα των μαθητών που ακολουθούν τέτοια προγράμματα και να αξιολογήσει τον αντίκτυπο των στοχευμένων παρεμβάσεων στην επιτυχία των μαθητών.