Στην παρούσα εργασία εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο αναπαριστούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα οι αντιτιθέμενοι και οι υποστηρικτές του νομοσχεδίου για τη θεσμική κατοχύρωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, στο πλαίσιο της σχετικής κοινοβουλευτικής συζήτησης. Στόχος της μελέτης είναι η ανάδειξη των γλωσσικών και ρητορικών στρατηγικών που αξιοποιούνται και διαμορφώνουν τις ιδεολογικές στάσεις απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, καθώς και η διερεύνηση ενδεχόμενου ομοφοβικού/κακοποιητικού λόγου εντός του θεσμικού κοινοβουλευτικού λόγου. Ως προς το θεωρητικό πλαίσιο, η ανάλυση βασίζεται στις αρχές της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου, τα μεθοδολογικά εργαλεία της οποίας, η Συστημική Λειτουργική Γραμματική του M.A.K. Halliday, η θεωρία των κοινωνικών συμμετεχόντων του van Leeuwen και οι ρητορικοί τόποι της Wodak χρησιμοποιούνται για να διερευνηθούν σε βάθος αποσπάσματα κοινοβουλευτικών ομιλιών από βουλευτές/τριες και τις παρεμβάσεις ενεργών πολιτών που συμμετείχαν στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία. Τα συμπεράσματα από την ανάλυση αναδεικνύουν αφενός από την πλευρά των υπέρμαχων του νομοσχεδίου την προσπάθεια νομιμοποίησής του και αναπλαισίωσης των παραδοσιακών στάσεων περί οικογένειας προς μια συμπεριληπτική προοπτική της κοινωνίας. Αφετέρου, οι αντιτιθέμενοι προβαίνουν στην αναπαραγωγή ετεροκανονιστικών -ως προς τον θεσμό της οικογένειας- προτύπων και ηγεμονικού κανονιστικού λόγου, που εμπεριέχει σε αρκετά σημεία συγκαλυμμένα ή ρητά ομοφοβικά στοιχεία, αποσκοπώντας στην απονομιμοποίηση της ισότιμης πρόσβασης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στον γάμο και την τεκνοθεσία. Τέλος, στηριζόμενοι στα ευρήματα της ανάλυσης και αξιοποιώντας το μοντέλο των πολυγραμματισμών σχεδιάζουμε εκπαιδευτική παρέμβαση για μαθητές Λυκείου, στοχεύοντας καταρχάς στην καλλιέργεια κριτικής γλωσσικής επίγνωσης ως προς τους θεσμικούς λόγους και κατ’ επέκταση την ενδυνάμωση της ιδιότητας του δημοκρατικού πολίτη, μέσα από την αναγνώριση της ισοτιμίας όλων των πολιτών.

This paper examines the ways that the LGBTQI+ community is represented by opponents and supporters of the bill for the institutionalization of same-sex marriage, during the relevant parliamentary debate. The aim of the study is to highlight the linguistic and rhetorical strategies that are utilized and shape ideological attitudes towards LGBTQI+ individuals, as well as to investigate possible homophobic/abusive discourse within the institutional parliamentary discourse. As for the theoretical framework, the analysis is based on the principles of Critical Discourse Analysis, the methodological tools of which, the Systemic Functional Grammar of M.A.K. Halliday, van Leeuwen's social participant theory and Wodak's rhetorical topoi are used to explore de profundis excerpts from parliamentary speeches by members of parliament and the interventions of active citizens who participated in the law-making process. The conclusions from the analysis highlight, on one hand, the attempt by the proponents of the bill to legitimize it and recontextualize traditional attitudes regarding the family institution towards an inclusive perspective of society. On the other hand, the opponents proceed to reproduce heteronormative -as for the institution of the family- standards and hegemonic normative discourse, which contains in several places covert or explicit homophobic elements, aiming to delegitimize the equal access of the LGBTQI+ community to marriage and childbearing. Finally, based on the findings of the analysis and utilizing the model of multiliteracies, we design an educational intervention for high school students, aiming, first of all at cultivating critical linguistic awareness regarding institutional discourses and by extension the strengthening of the status of democratic citizenship, through the recognition of the equality of all citizens