This dissertation examines the employment of multilingual pedagogical tools in instructing Greek as a second language to recently settled migrant students from Pakistan attending their schools' Reception Class in Athens. It explores the possible contribution of students' native languages, Urdu and Punjabi, but also Greek and English, in understanding, active participation, and emotional engagement to the learning process. Five Pakistani students aged ten to fourteen recently settled in Greece participated in the study. Three thematic units were covered, and a monolingual versus a multilingual teaching methodology was compared. Systematic observations of the classroom environment and assessment tests were completed after the application of each teaching approach. The results indicate that students' understanding and retention of vocabulary significantly improved when the tools were multilingual. Test scores increased following the implementation of multilingual instruction (quantitative data), while engagement and decreases in anxiety occurred among students (qualitative data). Despite these findings, the study acknowledges specific challenges, such as students' lack of immersion in the language used as the official language in their country of origin and the lack of institutional support for multilingualism. It indicates the need for initiative on the part of teachers, but also for systematic policy change, targeted teacher training, and the development of culturally embedded materials for the successful integration of multilingual tools into the learning process. Ultimately, the research highlights the pedagogical advantages of leveraging students' extensive language assets and, therefore, argues that multilingual tools not only facilitate language learning but also equalize learning for all.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει την εφαρμογή πολύγλωσσων παιδαγωγικών εργαλείων κατά τη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας σε πρόσφατα εγκατεστημένους μετανάστες μαθητές από το Πακιστάν που φοιτούν στην τάξη υποδοχής των σχολείων τους στην Αθήνα. Διερευνά την πιθανή συμβολή των μητρικών γλωσσών των μαθητών, Urdu και Punjabi, αλλά και της ελληνικής και της αγγλικής γλώσσας, στην κατανόηση, την ενεργό συμμετοχή και τη συναισθηματική εμπλοκή στη μαθησιακή διαδικασία. Στη μελέτη συμμετείχαν πέντε Πακιστανοί μαθητές ηλικίας δέκα έως δεκατεσσάρων ετών που εγκαταστάθηκαν πρόσφατα στην Ελλάδα. Καλύφθηκαν τρεις θεματικές ενότητες και συγκρίθηκε μια μονόγλωσση με μια πολύγλωσση μεθοδολογία διδασκαλίας. Συστηματικές παρατηρήσεις του περιβάλλοντος της τάξης και τεστ αξιολόγησης ολοκληρώθηκαν μετά την εφαρμογή κάθε διδακτικής προσέγγισης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η κατανόηση και η διατήρηση του λεξιλογίου από τους μαθητές βελτιώθηκε σημαντικά όταν τα εργαλεία ήταν πολύγλωσσα. Οι βαθμολογίες των τεστ αυξήθηκαν μετά την εφαρμογή της πολύγλωσσης διδασκαλίας (ποσοτικά δεδομένα), ενώ παρατηρήθηκε δέσμευση και μείωση του άγχους των μαθητών (ποιοτικά δεδομένα). Παρά τα ευρήματα αυτά, η μελέτη αναγνωρίζει συγκεκριμένες προκλήσεις, όπως η έλλειψη εμβάθυνσης των μαθητών στη γλώσσα που χρησιμοποιείται ως επίσημη γλώσσα στη χώρα καταγωγής τους και η έλλειψη θεσμικής υποστήριξης της πολυγλωσσίας. Υποδεικνύει την ανάγκη για πρωτοβουλία εκ μέρους των εκπαιδευτικών, αλλά και για συστηματική αλλαγή πολιτικής, στοχευμένη κατάρτιση των εκπαιδευτικών και ανάπτυξη πολιτισμικά ενσωματωμένου υλικού για την επιτυχή ενσωμάτωση των πολυγλωσσικών εργαλείων στη μαθησιακή διαδικασία. Τελικά, η έρευνα αναδεικνύει τα παιδαγωγικά πλεονεκτήματα της αξιοποίησης των εκτεταμένων γλωσσικών πλεονεκτημάτων των μαθητών και, ως εκ τούτου, υποστηρίζει ότι τα πολυγλωσσικά εργαλεία όχι μόνο διευκολύνουν τη γλωσσική μάθηση αλλά και εξισώνουν τη μάθηση για όλους.