Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στη μορφολογική και σημασιολογική ανάλυση του υποκορισμού στη νέα ελληνική και τη βουλγαρική Μέσα από τη μελέτη της παραγωγής λέξεων, της σύνθεσης και της αξιολογικής μορφολογίας, αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους ο υποκορισμός λειτουργεί όχι μόνο για την έκφραση μεγέθους αλλά και ως εργαλείο έκφρασης συναισθηματικής χροιάς, κοινωνικής στάσης και υφολογικής διαφοροποίησης. Η έρευνα εξετάζει αναλυτικά τα υποκοριστικά μορφήματα και τις στρατηγικές υποκορισμού στην ελληνική και τη βουλγαρική, συγκρίνοντας τη μορφολογική τους ποικιλία, την κλιμάκωση της σημασιολογικής μεταβολής και τη λειτουργική τους χρήση σε επικοινωνιακά συμφραζόμενα. Παράλληλα, η εργασία προτείνει ένα διδακτικό μοντέλο ενσωμάτωσης του υποκορισμού στη διδασκαλία της βουλγαρικής ως ξένης γλώσσας, αναδεικνύοντας τη σημασία του φαινομένου τόσο για τη μορφολογική επίγνωση όσο και για την υφολογική και πολιτισμική ευαισθητοποίηση.

This M.A. thesis focuses on the morphological and semantic analysis of diminutives in Modern Greek and Bulgarian, treating the phenomenon as a dynamic linguistic mechanism. Through the study of word formation, compounding, and evaluative morphology, the research explores how diminutives function not only as markers of size but also as tools for expressing social attitude, and stylistic variation. The analysis provides a detailed account of diminutive morphemes and strategies of diminutive formation in both Modern Greek and Bulgarian, comparing their morphological diversity, the gradation of semantic shifts, and their pragmatic use in communicative contexts. Furthermore, the thesis proposes a didactic model for integrating diminutives into the teaching of Bulgarian as a foreign language, highlighting the significance of this phenomenon for enhancing learners' morphological awareness, stylistic competence, and intercultural sensitivity.