Η σκηνική παρουσία συνιστά μια απο τις πιο αινιγματικές και συνάμα θεμελιώδεις ποιότητες ενός/μιας ερμηνεύτριας. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την έννοια της σκηνικής παρουσίας εξετάζοντας την ως ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο φαινόμενο που εκτός απο εγγενή χαρακτηριστικά, ενέχει μια δυναμική και εκπαιδεύσιμη ποιότητα, που συνδέεται άρρηκτα με τη σωματικότητα, τη σχέση με τον χώρο, τον χρόνο, τον θεατή και την ενέργεια του/της ερμηνευτή/ερμηνεύτριας, την ενέργεια ανάμεσα στους ερμηνευτές αλλά και ανάμεσα στους ερμηνευτές και το κοινό. Η μελέτη αποσκοπεί να επαναπροσδιορίσει τη σκηνική παρουσία όχι ως μια αυθύπαρκτη, έμφυτη κατάσταση μόνο, αλλά ως αποτέλεσμα σωματικών, φαινομενολογικών και νευροψυχολογικών διαδικασιών, οι οποίες μπορούν να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν.