This dissertation aims to explore how educational and cultural institutions in Larissa, Greece, perceive Muslim culture and religions, and what actions they undertake for the inclusion and integration of Muslim populations in the city that seem to be increased over the last years. The research focuses on two main questions: 1) What are the beliefs and attitudes of these institutions toward Islam and Muslim communities? And 2) how do they attempt to influence public perceptions?

The research followed a qualitative approach, using semi-structured interviews as a data collection method, with participants main institution’s actors such as school principals, refugee education coordinators, museum directors, and staff from Larissa’s Migrant Integration Center. Via the thematic analysis of the collected data four main themes emerged: 1) institutional policies that were followed and informal practices that were adopted on inclusion of Muslim population, 2) how Muslim identity was represented through the policies and practices, 3) challenges that institutions encountered regarding Muslim inclusion, and 4) institutional biases that emerged through the interviews.

Findings indicate that while institutions rigidly follow legal frameworks and official policies, these often lead to assimilation rather than meaningful inclusion, intercultural exchange, and cultural representation. Islamic religious identity remains silenced as it is often considered as a taboo theme and is consequently avoided. Islamophobic narratives became evident in stances and views of some institutional leaders while their inclusion efforts focus mainly on the equal participation of Muslims in events and activities. Those though are not programmed to promote interculturalism values and thus leave limited space for Muslim cultural or religious expression.

Η παρούσα διατριβή έχει ως σκοπό να διερευνήσει τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων της πόλης της Λάρισας στην Ελλάδα, καθώς και τις στάσεις αυτών των ιδρυμάτων απέναντι στον μουσουλμανικό πολιτισμό και τη ισλαμική θρησκεία, αφού τα τελευταία χρόνια η μουσουλμανική παρουσία στην πόλη φαίνεται να αυξάνεται. Η έρευνα εστιάζει σε δύο βασικά ερωτήματα: 1) Ποιες είναι οι στάσεις και οι απόψεις αυτών των ιδρυμάτων απέναντι στο Ισλάμ και τις μουσουλμανικές κοινότητες; και 2) Πώς επηρεάζεται η κοινή γνώμη γι’ αυτές τις κοινότητες μέσω των δράσεων των συγκεκριμένων ιδρυμάτων;

Για την διεξαγωγή της έρευνας ακολουθήθηκε ποιοτική μεθοδολογία, ενώ η συλλογή δεδομένων πραγματώθηκε μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων, όπου συμμετείχαν βασικοί εκπρόσωποι των ιδρυμάτων, όπως διευθυντές σχολείων, διευθυντές μουσείων, συντονιστές εκπαίδευσης των δομών φιλοξενίας προσφύγων της Λάρισας καθώς και εργαζόμενοι του Κέντρου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Λάρισας. Ως μέθοδος ανάλυσης των δεδομένων επιλέχθηκε η ‘θεματική ανάλυση’, κατά την οποία αναδύθηκαν τέσσερα βασικά θέματα: 1) επίσημες πολιτικές που ακολούθησαν τα ιδρύματα καθώς και ανεπίσημες πρακτικές που υιοθέτησαν σχετικά με την συμπερίληψη μουσουλμανικών πληθυσμών, 2) πώς η μουσουλμανική ταυτότητα εκπροσωπήθηκε μέσω αυτών των πολιτικών και πρακτικών, 3) προκλήσεις που αντιμετώπισαν τα ιδρύματα σχετικά με την συμπερίληψη και ένταξη αυτών των πληθυσμών και 4) στερεότυπα και προκαταλήψεις που διαφάνηκαν στις απόψεις των συνεντευξιαζόμενων σχετικά με το Ισλάμ.

Μέσω των αποτελεσμάτων διαφάνηκε πως, παρόλο που τα ιδρύματα εφαρμόζουν τις επίσημες πολιτικές ένταξης, αυτές προωθούν την αφομοίωση των μειονοτικών πληθυσμών και όχι την ουσιαστική ένταξη τους και κατ’ επέκταση ούτε την πολιτισμική τους εκπροσώπηση ή την διαπολιτισμική τους ανταλλαγή. Η ισλαμική θρησκευτική ταυτότητα συχνά αποσιωπάται, καθώς θεωρείται ευαίσθητο θέμα ώστε να υπάρξει κάποιου είδους προσέγγιση και έτσι η πλειονότητα των ιδρυμάτων αποφεύγει την εμπλοκή σε σχετική συζήτηση. Οι απόψεις και οι στάσεις των συμμετεχόντων πολλές φορές διαπνέονται από ισλαμοφοβικές προκαταλήψεις, ενώ η συμπερίληψη μουσουλμάνων βασίζεται περισσότερο στην ισότιμη συμμετοχή τους σε προϋπάρχοντα προγράμματα και δραστηριότητες, χωρίς να υφίσταται καμία τροποποίηση αυτών, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα έκφρασης της δικής τους πολιτισμικής και θρησκευτικής ταυτότητας.