Die vorliegende Diplomarbeit beschäftigt sich mit dem Einfluss traditioneller und digitaler Lehrmethoden auf das Erlernen des Wortschatzes der deutschen Sprache als Fremdsprache durch Schüler der Stufe A2. Ziel der Studie ist es, die Vorstellungen der SchülerInnen hinsichtlich der Wirksamkeit jeder Methode, ihrer aktiven Beteiligung und ihrer persönlichen Motivation, die durch jeden Ansatz hervorgerufen wird, zu verstehen. Der Forschungsprozess basierte auf einer qualitativen Methodik, wobei als Instrument ein halbstrukturiertes Interview verwendet wurde, das mit einer Stichprobe von vier Teilnehmern durchgeführt wurde, die in zwei Gruppen unterteilt waren, nämlich eine, die einen Kurs mit traditioneller Methodik (T1–T2) besuchte, und eine, die digitale Tools einsetzte (D1–D2). Die Ergebnisse zeigten deutliche Präferenzen und Einstellungen zwischen den beiden Gruppen. Die Teilnehmer der traditionellen Methode betonten die Bedeutung von Stabilität, Vertrautheit und linearer Struktur, während die Teilnehmer der digitalen Methode die Stärkung der Selbstständigkeit, der Motivation und der aktiven Beteiligung durch Tools wie Quizlet hervorhoben.
Gleichzeitig war ein gemeinsames Element die Bedeutung einer klaren Anleitung und einer positiven Einstellung gegenüber der Verwendung unterschiedlicher Strategien, je nach persönlichen Vorlieben und Lernbedürfnissen. Die Studie kommt zu dem Schluss, dass die Integration sowohl traditioneller als auch digitaler Elemente die Qualität des
Unterrichtsprozesses verbessern kann, sofern die individuellen Unterschiede der Schüler berücksichtigt werden. Es werden weitere Studien mit einer größeren Stichprobe und einer kombinierten Verwendung quantitativer und qualitativer Instrumente vorgeschlagen, um die Ergebnisse zu vertiefen.

Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται μετην επίδραση της χρήσης παραδοσιακών και ψηφιακών μεθόδων διδασκαλίας στην εκμάθηση λεξιλογίου της γερμανικής ως ξένης
γλώσσας από μαθητές επιπέδου Α2. Σκοπός της μελέτης αποτελεί η κατανόηση των
αντιλήψεων των μαθητών ως προς την αποτελεσματικότητα κάθε μεθόδου, την ενεργή
συμμετοχή τους και την προσωπική κινητοποίηση που προκαλεί κάθε προσέγγιση. Η
ερευνητική διαδικασία στηρίχθηκε σε ποιοτική μεθοδολογία, με εργαλείο τη συνέντευξη
ημιδομημένου τύπου, η οποία διεξήχθη σε δείγμα τεσσάρων συμμετεχόντων, χωρισμένων σε δύο ομάδες, ήτοι μία που παρακολούθησε μάθημα με παραδοσιακή μεθοδολογία (Τ1–Τ2) και μία με χρήση ψηφιακών εργαλείων (D1–D2). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν διακριτές προτιμήσεις και στάσεις μεταξύ των δύο ομάδων. Οι συμμετέχοντες της παραδοσιακής μεθόδου εστίασαν στη σημασία της σταθερότητας, της οικειότητας και της γραμμικής δομής, ενώ οι συμμετέχοντες της ψηφιακής μεθόδου τόνισαν την ενίσχυση της αυτονόμησης, του κινήτρου και της ενεργητικής εμπλοκής μέσω εργαλείων όπως το Quizlet. Παράλληλα, κοινό στοιχείο αποτέλεσε η σημασία της σαφούς καθοδήγησης και η θετική στάση απέναντι στη χρήση διαφορετικών στρατηγικών, ανάλογα με τις προσωπικές προτιμήσεις και μαθησιακές ανάγκες. Η μελέτη καταλήγει πως η ενσωμάτωση τόσο παραδοσιακών όσο και ψηφιακών στοιχείων μπορεί να ενισχύσει την ποιότητα της διδακτικής διαδικασίας, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνονται υπόψη οι ατομικές διαφορές των μαθητών. Προτείνονται περαιτέρω μελέτες με μεγαλύτερο δείγμα και συνδυαστική χρήση ποσοτικών και ποιοτικών εργαλείων για την εμβάθυνση των ευρημάτων.