Στην παρούσα διπλωµατική εργασία επιχειρείται µια προσέγγιση στο έργο της Κικής Δηµουλά, µε στόχο την αναζήτηση και την ανάλυση της έννοιας του σπιτιού ως συµβόλου στο σύνολο του έργου της ποιήτριας. Συγκεκριµένα, θα εξετάσουµε το σπίτι ως τόπο, και όχι µόνο ως χώρο, δηλαδή ως µέρος που εµπεριέχει τόσο υλικά όσο και άυλα πράγµατα: Την καθηµερινότητα που τελείται σε αυτό, τον διαχωρισµό του εσωτερικού από τον δηµόσιο χώρο, καθώς και τα µικροαντικείµενα και τα έπιπλα. Το σπίτι έχει χρησιµοποιηθεί διαχρονικά από πάρα πολλές γυναίκες συγγραφείς και θεωρείται πιθανότατα ως το πιο γνωστό σύµβολο παγκοσµίως στη γυναικεία γραφή. Για τον λόγο αυτό στο εισαγωγικό κοµµάτι της εργασίας επιχειρείται µια ανάλυση, βασισµένη στη λογοτεχνική κριτική, για το πώς έχει διαχρονικά χρησιµοποιηθεί το σπίτι ως σύµβολο από γυναίκες συγγραφείς, ενώ, κατόπιν, επιλέγονται ενδεικτικά και παρουσιάζονται κάποιες σηµαντικές φωνές της ελληνικής λογοτεχνίας. Με την επιλογή των συγκεκριµένων παραδειγµάτων από το έργο τους υποδεικνύουµε τους τρόπους χρήσης του συµβόλου του σπιτιού στην ελληνική λογοτεχνική σκηνή. Στο δεύτερο µέρος της εργασίας επικεντρωνόµαστε στην Κική Δηµουλά και, αφού παραθέσουµε βασικά βιογραφικά στοιχεία και µια συνοπτική θεώρηση της ποιητικής της, αναλύουµε τους τρόπους που εκείνη χρησιµοποίησε συµβολικά το σπίτι στο έργο της. Συνολικά εξετάζονται οι τρόποι µε τους οποίους η ποιήτρια χρησιµοποιεί και εντάσσει την έννοια του σπιτιού στο έργο της, το πώς αυτοί επηρεάζουν και επηρεάζονται από τη θεµατική της. Ειδικότερα προκύπτουν οι εξής κατηγορίες: α) το σπίτι ως αυτοβιογραφικό στοιχείο, β) ως µέσο κατανόησης και παρατήρησης της γυναικείας εµπειρίας, γ) ως σύµβολο πένθους, δ) ως κοµµάτι φθοράς και, τελικά, ε) ως µέσο για τη διατήρηση της µνήµης, η οποία συγκρούεται ή συνδέεται πάντα µε τη λήθη. Το τελευταίο µέρος της εργασίας αποτελείται από το δηµιουργικό µέρος, στο οποίο καταθέτω την απόπειρά µου να συνθέσω ποιήµατα µε βασική θεµατική το σπίτι και τους συµβολισµούς του.

Λέξεις-Κλειδιά: Κική Δηµουλά, ποίηση, οικία, σπίτι, σύµβολο, γυναικεία εµπειρία, αυτοβιογραφία, πένθος, µνήµη-λήθη, φθορά

In this thesis an approach to the work of Kiki Dimoulas is attempted in order to search for and analyse the concept of the house as a symbol in the poet's work. Specifically, we will examine the house as a place and not only as a space, that is, as a place that contains both material and immaterial things: The everyday life that takes place in it, the separation of the interior from the public space as well as the small objects and furniture. The house has been used throughout the ages by many, many women writers and is perhaps considered the world's best-known symbol in women's writing. For this reason, the introductory part of the paper attempts an analysis, based on literary criticism, of how the house has been used as a symbol by women writers over time and then some important voices in Greek literature are selected and presented. By selecting specific examples from their work, we indicate the ways in which the symbol of the house is used in the Greek literary scene. In the second part of the paper we focus on Kiki Dimoula and, after providing basic biographical information and a brief consideration of her poetry, we analyse the ways in which she used the house symbolically in her work. Overall, we examine the ways in which the poet uses and incorporates the concept of home in her work, how these influence and are influenced by her subject matter. In particular, the following categories emerge: the house as an autobiographical element, as a means of understanding and observing the female experience, as a symbol of mourning, as a piece of decay and finally as a means of preserving memory which always conflicts or is linked to oblivion. The last part of the thesis consists of the creative part, in which I present my attempt to compose poems with the house and its symbolisms as the main theme. Keywords: Kiki Dimoula, poetry, house, dwelling, symbol, female experience, autobiography, mourning, memory-oblivion, decay.