Η αλλαγή είναι στοιχείο όλων των ζωντανών γλωσσών και δεν μπορεί να αποφευχθεί. Έτσι και η ελληνική γλώσσα στο διάβα των αιώνων δεν έμεινε αναλλοίωτη, αλλά μέσα από την επαφή της με άλλους λαούς δάνεισε, αλλά και δανείστηκε γλωσσικά στοιχεία. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναλύσει το φαινόμενο του γλωσσικού δανεισμού στην ελληνική ως αποδέκτριας γλώσσας,  εξετάζοντας πώς έχει εκδηλωθεί σε διάφορες ιστορικές φάσεις. Επιπλέον, αυτή η μελέτη διερευνά τις στάσεις των εκπαιδευτικών και των μαθητών απέναντι σε γλωσσικούς δανεισμούς διαφορετικής προέλευσης. Κρίθηκε απαραίτητο να αναλυθούν τόσο οι έννοιες των γλωσσικών αλλαγών με αναφορά στα εσωτερικά και εξωτερικά αίτια που τις προκαλούν, όσο και ο γλωσσικός δανεισμός, ως η σημαντικότερη συνέπεια της γλωσσικής επαφής. Οι γλωσσικές επαφές και τα δάνεια παρουσιάστηκαν αδρομερώς σε όλες τις περιόδους της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας, στην Αρχαία Ελληνική, την Ελληνιστική Κοινή Ελληνική, τη Μεσαιωνική Ελληνική και τη Σύγχρονη Ελληνική. Τα γλωσσικά δάνεια διακρίθηκαν σε εξωτερικά, εσωτερικά και διαχρονικά, λόγια και λαϊκά, προσαρμοσμένα και μη, και δόθηκαν σχετικά παραδείγματα.

Στη συνέχεια, με ερευνητικό εργαλείο το ερωτηματολόγιο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε σχετική  έρευνα προκειμένου να διερευνηθούν οι προτιμήσεις των ελληνόφωνων εκπαιδευτικών και μαθητών σχετικά με δάνειες λέξεις τουρκικής και αγγλικής προέλευσης. Αυτές οι δύο γλώσσες έχουν επηρεάσει την ελληνική σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, μέσω διακριτών μηχανισμών επαφής και υπό διαφορετικές συνθήκες. Ενώ τα τουρκικά δάνεια είναι παλαιότερα και έχουν υποστεί σημαντική προσαρμογή και ενσωμάτωση στα ελληνικά, τα αγγλικά δάνεια παραμένουν σε μεγάλο βαθμό απροσάρμοστα και συνεχίζουν να εισέρχονται στη γλώσσα εξαιτίας και της παγκόσμιας επιρροής των αγγλικών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι δάνειες λέξεις και από τις δύο γλώσσες αποτελούν μέρος του γλωσσικού ρεπερτορίου και των δύο ομάδων. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικοί δείχνουν μεγαλύτερη προτίμηση στα τουρκικά δάνεια, ενώ οι μαθητές προτιμούν τα αγγλικά. Επιπλέον, και οι δύο ομάδες τείνουν να συσχετίζουν τις δάνειες λέξεις, όταν αναγνωρίζεται η ξενική προέλευσή τους,  με ανεπίσημα πλαίσια επικοινωνίας.

Change is an element of all living languages ​​and cannot be avoided. Thus, the Greek language has undergone transformations through contact with other languages, leading to both the borrowing and lending of linguistic elements. The purpose of this thesis is to analyze the phenomenon of linguistic borrowing in Greek as a recipient language, examining how it has manifested across different historical phases. Additionally, this study explores the attitudes of teachers and students towards linguistic borrowings of different origins. It was deemed necessary to analyze both the concepts of linguistic changes with reference to the internal and external causes that bring them about, and linguistic borrowing, as the most important consequence of linguistic contact. Language contacts and borrowings were presented in a broad manner in all periods of the history of the Greek language, in Ancient Greek, Hellenistic Common Greek, Medieval Greek and Modern Greek. Linguistic borrowings were distinguished into external, internal and diachronic, verbal and popular, adapted and non-adapted, and relevant examples were given. 

Then, sing a questionnaire as a research tool, a survey was designed and conducted to examine the preferences of Greek-speaking teachers and students regarding borrowed words of Turkish and English origin. These two languages ​​have influenced Greek at different historical periods, through distinct contact mechanisms and under varying conditions. While Turkish loanwords are older and have undergone significant adaptation and integration into Greek, English borrowings remain largely unadapted and continue to enter the language due to English’s global influence.   The results showed that borrowed words from both languages are part of the linguistic repertoire of both groups. However teachers show a stronger preference for Turkish loanwords, whereas students favor English borrowings. Additionally, tend to associate loanwords when their foreign origin is recognized- with informal communication contexts.