The increasingly visible presence of Arab Muslim women in Greece calls for research that will allow their voices to be heard. Thus, focusing on the immigrant perspective, the present study aims to explore immigrant Arab Muslim women's experiences of social inclusion in the Greek context. Taking a qualitative approach, Interpretative Phenomenological Analysis (IPA) was implemented to data collected through semi-structured, in-depth interviews with five Muslim women of Arabic origin residing in Athens. The goal of IPA was to shed light on the meanings the participants ascribe to social inclusion while exploring how subjective feelings of social inclusion are related to the objective dimensions of the concept.

The findings revealed that the participants appreciate the respect, freedom and autonomy women enjoy in Greece while acknowledging better opportunities for themselves and their families in their adopted country. Despite facing multiple obstacles, such as the language barrier, difficulties in accessing rights and public services, bureaucratic processes and delays, discrimination, and the absence of their extended families, the participants choose to maintain a positive outlook. The nuclear family constitutes the core of their network of social relationships, which fosters positive self-perceptions as well as a sense of purpose and achievement, promoting subjective feelings of inclusion.Simultaneously, certain acquaintances prove to be of great significance, contributing to the development of a feeling of acceptance, while religion enhances a sense of connectedness and well-being. The participants' plans revolve around forging stronger ties in Greece, and looking at it from different perspectives, naturalization is an issue of major concern for all of them, with one exception. Although in certain cases they experience unfavorable inclusion in terms of the objective dimensions of the concept, they have developed or are in the process of developing an emotional attachment and a sense of belonging, depending on the length of stay in their adopted country. 

Η ολοένα πιο ορατή παρουσία μουσουλμάνων γυναικών αραβικής καταγωγής στην Ελλάδα απαιτεί έρευνα που θα επιτρέψει να ακουστούν οι φωνές τους. Έτσι, εστιάζοντας στην προοπτική των ίδιων των μεταναστριών, ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει τις εμπειρίες κοινωνικής ένταξης των γυναικών αυτών στο ελληνικό πλαίσιο. Υπό το πρίσμα μιας ποιοτικής προσέγγισης, εφαρμόστηκε Interpretative Phenomenological Analysis (IPA) στα δεδομένα που συλλέχθηκαν μέσω ημι-δομημένων, εις βάθος συνεντεύξεων με πέντε μουσουλμάνες γυναίκες αραβικής καταγωγής που διαμένουν στην Αθήνα. Στόχος της IPA ήταν η διερεύνυση των νοημάτων που αποδίδουν οι ίδιες οι συμμετέχουσες στην κοινωνική ένταξη καθώς και της σύνδεσης μεταξύ υποκειμενικών συναισθημάτων και των αντικειμενικών διαστάσεων της έννοιας της κοινωνικής ένταξης.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι οι συμμετέχουσες εκτιμούν το σεβασμό, την ελευθερία και την αυτονομία που απολαμβάνουν οι γυναίκες στην Ελλάδα ενώ αναγνωρίζουν καλύτερες ευκαιρίες για τις ίδιες και τις οικογένειές τους στη νέα τους χώρα. Αν και αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις όσον αφορά την εκμάθηση της γλώσσας της χώρας υποδοχής, την πρόσβαση σε δικαιώματα και δημόσιες υπηρεσίες, τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και καθυστερήσεις, τα περιστατικά διακρίσεων, αλλά και την απουσία της εκτεταμένης οικογένειάς τους, επιλέγουν να διατηρήσουν θετική στάση. Η πυρηνική οικογένεια αποτελεί τον πυρήνα του δικτύου κοινωνικών σχέσεών τους, το οποίο καλλιεργεί θετικές αυτοαντιλήψεις καθώς και μια αίσθηση σκοπού και επίτευξης, προάγοντας υποκειμενικά συναισθήματα ένταξης. Ταυτόχρονα, ορισμένες γνωριμίες αποδεικνύονται ιδιαίτερα σημαντικές, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός αισθήματος αποδοχής, ενώ η θρησκεία ενισχύει την αίσθηση της συνδεσιμότητας και της ευημερίας. Τα σχέδια των συμμετεχουσών περιστρέφονται γύρω από την ενίσχυση των δεσμών τους με την Ελλάδα και, παρότι βλέπουν το θέμα υπό διαφορετικές οπτικές, η πολιτογράφηση είναι ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για όλες, με μία εξαίρεση. Παρά το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις βιώνουν δυσμενή ένταξη όσον αφορά στις αντικειμενικές διαστάσεις της έννοιας, έχουν αναπτύξει ή βρίσκονται στη διαδικασία ανάπτυξης συναισθηματικής σύνδεσης και αισθήματος του ανήκειν, ανάλογα με τη διάρκεια παραμονής τους στη νέα τους χώρα.