Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει στις έννοιες της τοπικοποίησης, του κοινοτισμού και της αποανάπτυξης, όπως αυτές διαμορφώνονται και συμπλέκονται μέσα στο έργο του ακτιβιστή Γιώργου Κολέμπα. Η εργασία αναδεικνύει την κριτική του απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και τον καπιταλισμό, που οδηγούν σε κοινωνικές ανισότητες, περιβαλλοντικές κρίσεις και εξάρτηση των τοπικών κοινοτήτων.

Σε απάντηση, ο Κολέμπας προτείνει την τοπικοποίηση, τον κοινοτισμό και την αποανάπτυξη ως εναλλακτικές μορφές οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης.  Η τοπικοποίηση επικεντρώνεται στη βιώσιμη τοπική παραγωγή, την αυτάρκεια και την ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών. Ο κοινοτισμός προωθεί τη συλλογικότητα, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και την αυτοδιαχείριση των πόρων, ενώ η αποανάπτυξη  αμφισβητεί την επικρατούσα λογική της οικονομικής μεγέθυνσης, προτάσσοντας τη μείωση παραγωγής και κατανάλωσης, την αναθεώρηση των καταναλωτικών προτύπων και των κοινωνικών αξιών και μια πιο ισορροπημένη σχέση ανθρώπου-φύσης.

Η σκέψη του Κολέμπα είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς συνδέει άμεσα αυτές τις τρεις έννοιες—την αποανάπτυξη, την τοπικοποίηση και τον κοινοτισμό— μέσα από προσωπικά του βιώματα, προσπάθειες οργάνωσης τέτοιων δομών και την συμμετοχή του στην κινηματική διαβούλευση, πρακτικά ζητήματα για την εφαρμογή τους. Υιοθετώντας μια ολιστική προσέγγιση, δεν περιορίζεται στην αναδιάρθρωση των κοινωνικών και οικονομικών δομών, αλλά προτείνει μια βαθύτερη αλλαγή νοοτροπίας προσανατολισμένη προς έναν διαφορετικό «ανθρωπολογικό τύπο» αποανάπτυξης και τοπικοποίησης. Το όραμά του αφορά την συγκρότηση κοινωνιών που διαχειρίζονται με υπευθυνότητα τους πόρους τους, προάγουν την ισότητα και την οικολογική ισορροπία και οικοδομούν βιώσιμες, αυτόνομες κοινότητες.

Τhis thesis explores the concepts of localization, communitarianism, and degrowth as they are developed and interwoven in the work of activist Giorgos Kolempas. It highlights his critique of globalization and capitalism, which, in his view, drive social inequalities, environmental crises, and the dependency of local communities.

As an alternative, Kolempas advocates for localization, communitarianism, and degrowth as counter-models to dominant economic, social, and political structures. Localization emphasizes sustainable local production, self-sufficiency, and the strengthening of local communities. Communitarianism promotes collective action, cooperation, solidarity, and self-management of resources, while degrowth challenges the prevailing logic of economic growth, instead prioritizing reduced production and consumption, a re-evaluation of consumer behaviour and social values, and a more balanced relationship between humanity and nature.

Kolempas’ thought is particularly significant because it directly links these three concepts—degrowth, localization, and communitarianism—by addressing their practical implementation through his personal experiences, grassroots organizational efforts, and participation in activist discourse. Embracing a holistic perspective, he does not merely call for a structural transformation of economic and social systems, but argues for a deeper shift in mindset—one oriented toward a different “anthropological type” aligned with degrowth and localization. His vision is that of societies that manage their resources responsibly, foster equality and ecological balance, and build sustainable, autonomous communities.