Πρωτομφανιζόμενο τη δεκαετία του 1960, το Κίνημα Fluxus εκπροσωπήθηκε σε αρκετές χώρες και διαφορετικές ηπείρους, ενώ αντιπροσώπευε μια διεπιστημονική και πειραματική προσέγγιση στην τέχνη, εστιάζοντας στην ενσωμάτωση διαφορετικών καλλιτεχνικών μέσων και στην ανατροπή των παραδοσιακών συνόρων μεταξύ τέχνης και καθημερινής ζωής. Οι καλλιτέχνες του Fluxus προώθησαν μια δημιουργική και καινοτόμα προσέγγιση της τέχνης, δημιουργώντας μια ποικιλία μη συμβατικών έργων, συχνά χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα και δράσεις για να προκαλέσουν τις παραδοσιακές καλλιτεχνικές αντιλήψεις, αλλά και να ενθαρρύνουν το κοινό να ζήσει διαδραστικές εμπειρίες, πολύ συχνά σε εξωτερικούς και εναλλακτικούς χώρους. Ο George Maciunas, ο κύριος ιδρυτής και οργανωτής του κινήματος, περιέγραψε το Fluxus ως "έναν συνδυασμό του Spike Jones, του χιούμορ, των παιχνιδιών, του Vaudeville, του John Cage και του Marcel Duchamp".

Αν και η πλειοψηφία των καλλιτεχνών του Fluxus συμμορφώθηκε με τις κύριες αρχές του κινήματος, πολλοί είχαν διαφορετικές ιδέες και αντιλήψεις για το Fluxus, οδηγώντας σε μια σημαντική ποικιλία. Όπως ανέφερε ο σκηνοθέτης George Brecht, στο Fluxus δεν υπήρξε ποτέ προσπάθεια να συμφωνήσουν όλοι σε στόχους ή μεθόδους. Άνθρωποι με κάτι αδιανόητα κοινό απλά συνέρχονταν για να παρουσιάσουν τα έργα τους και συχνά με χιουμοριστική διάθεση. Για ορισμένους καλλιτέχνες του Fluxus, ακόμα και η προσπάθεια να οριστεί το κίνημα θεωρήθηκε περιοριστική και αντίθετη στη φιλοσοφία της δουλειάς τους. Αντί να το ορίσουν με σαφήνεια, διατήρησαν μια δέσμευση στην πρόκληση των καθιερωμένων νορμών και στην προώθηση μιας δημιουργικής ατμόσφαιρας. Αυτό καθιστά δύσκολο τον καθορισμό του Fluxus και υπάρχει εκτεταμένη συζήτηση για το ποιοι καλλιτέχνες θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο κίνημα.

Originating in the 1960s and spanning across the globe, Fluxus emerged as a boundary-breaking, interdisciplinary approach to art, emphasizing the fusion of various artistic mediums and the dissolution of traditional distinctions between art and everyday life. Fluxus practitioners advocated for a playful and adventurous attitude towards art creation, producing a diverse array of unconventional artworks that often utilized ordinary objects and actions to challenge conventional artistic concepts and involve viewers in interactive experiences. George Maciunas, the central figure behind Fluxus, famously likened it to a blend of Spike Jones, humor, games, Vaudeville, John Cage, and Marcel Duchamp.

While most Fluxus artists adhered to the movement's core principles to varying degrees, there existed a spectrum of perspectives and interpretations within the movement, resulting in considerable diversity. As filmmaker George Brecht noted, Fluxus lacked a unified set of objectives or methodologies; rather, individuals sharing an ineffable connection converged to showcase and present their creative endeavors. Some Fluxus practitioners viewed attempts to rigidly define the movement as antithetical to its ethos, preferring instead to cultivate an environment conducive to challenging norms and nurturing innovation. This resistance to categorical boundaries renders Fluxus elusive to define definitively, prompting ongoing discussions regarding the inclusion of certain artists within its ranks.