Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη του έργου της σπουδαίας χαράκτριας Βάσως Κατράκη, ακολουθώντας την πορεία της μέσα από τα έργα που φιλοτέχνησε και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ευρύτερη περιοχή της γενέτειράς της, τη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου Αιτωλικού.
Η χαρακτική τέχνη περιγράφεται ως αυστηρά λιτή, σεβόμενη το ιδίωμα του στέρεου υλικού από το οποίο θα εκφραστεί. Η μάχη μεταξύ ύλης και έκφρασης της μορφής, ο τρόπος που οι δυνατότητες της πρώτης θα πραγματοποιήσουν την ανάδειξη της δεύτερης, η χρωματική αρχή και οι περιορισμοί του χρώματος, όπως και οι ισορροπίες γραμμής – πλάνου, η εναλλαγή των τόνων αλλά και η αξιοπιστία της φόρμας, αποτελούν τις θεμέλιες βάσεις για ένα αυθεντικό χαρακτικό έργο. Η Βάσω Κατράκη ασκεί κριτική στα θέματα από τη βιοπάλη συγχωριανών γεωργών και ψαράδων και αποδίδει ρεαλιστικά την κατάστασή τους. Μέσα από την προσπάθεια καταγραφής του πνεύματος του τόπου γίνεται αντιληπτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του ελληνικού τοπίου. Η γραφικότητα του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος προϋποθέτει αντιληπτικές ικανότητες του τοπίου και συνειδητοποίηση των ιδιαιτεροτήτων του, ώστε να επαναπροσδιοριστεί, να διαφυλαχθεί ή και να αναπλαστεί.
Η παρουσίαση ενότητας με φωτογραφικό υλικό από τη μελέτη της τοπικής ιστορίας, αποτυπώνει μαρτυρίες από έγκυρες πηγές, καταγράφοντας τις επικρατούσες συνθήκες της περιοχής, σε μια αναζήτηση συναφειών με την περίοδο της δημιουργίας των χαρακτικών έργων της Βάσως Κατράκη και την αντιστοιχία τους με το σημερινό γίγνεσθαι του τόπου.
Μέσα από την εικαστική και φωτογραφική απόδοση του ιδιότυπου περιβάλλοντος της λιμνοθάλασσας αλλά και αγροτικών εργασιών και τοπίων, υπογραμμίζεται η διαδικασία της σκληρής χειρωνακτικής εργασίας, αλλά ταυτόχρονα οι εικόνες αποκτούν μια συμβολική διάσταση ηρωικού περιεχομένου μέσα από το μόχθο, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία των εργατών.
Τα έργα της Βάσως Κατράκη που συνδέονται με τον τόπο, τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, αναδεικνύουν τη σχέση της έμπνευσης του τόπου προς την καλλιτέχνιδα και πως αυτά διαμορφώνουν την ταυτότητα του τόπου.

The subject of this thesis is to highlight the oeuvre of the great engraver Vasso Katraki, following her path through the artworks she created and which are inextricably linked to the wider area of her birthplace, the lagoon of Messolonghi Aitoliko in Greece.
Engraving is described as ascetic in its rigor, respecting the idiom of a solid material from which the form is expressed. The dubious outcome of the battle between matter and expression, the way the possibilities of the former highlight the latter, the limitations of color, as well as the line and plane balances, the alternation of tones set the basis for an authentic engraving artwork. Vasso Katraki criticizes the issues of the livelihood of local farmers and fishermen and portrays their situation realistically.
Through the effort to capture the genius loci, i.e. the spirit of the place, the special characteristics of the Greek landscape are perceived and reflected upon Vasso Katraki’s oeuvre. The picturesqueness of the natural and built environment presupposes perceptive abilities of the landscape and awareness of its particularities, to redefine, preserve or even regenerate. These qualities are examined in the frame of the present study in and through Vasso Katraki’s oeuvre.
The presentation of a section with photographic material from the study of local history involves testimonies from various sources, recording the prevailing conditions of the area, in a search for connections with the period of creation of Vasso Katraki's artworks.
Through the visual and photographic representation of the unique environment of the lagoon as well as the agricultural work and landscapes, the process of hard manual work is underlined, but at the same time the images acquire a symbolic dimension of heroic content through the toil, solidarity and cooperation of the workers.
Vasso Katraki’s oeuvre constitutes a paradigm of the relationship between the place’s inspiration to the artist and how this configurates the place identity.