Εισαγωγή: Οι επαγγελματίες υγείας συχνά αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις προκειμένου να διατηρήσουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, οι οποίες επηρεάζουν τη συνολική ποιότητα ζωής τους.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη στοχεύει να καθορίσει τις σχέσεις μεταξύ της εργασιακής ικανοποίησης και της ικανοποίησης από τον ελεύθερο χρόνο, στην ποιότητα ζωής μεταξύ των επαγγελματιών υγείας.

Μέθοδος: Η παρούσα έρευνα αποτελεί συγχρονική μελέτη (cross-sectional stydy). Η επιλογή του πληθυσμού έγινε με τη μέθοδο του δείγματος ευκολίας. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου από τους συμμετέχοντες σε ηλεκτρονική μορφή ή έντυπη μορφή όπου απαιτήθηκε. Το ερωτηματολόγιο σε ηλεκτρονική μορφή φιλοξενήθηκε στην ηλεκτρονική φόρμα συλλογής δεδομένων Google Forms. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 26.0. Το δείγμα αποτελείται από 374 άτομα τα οποία ήταν εργαζόμενοι σε ιδιωτικές και δημόσιες μονάδες παραγωγής υπηρεσιών υγείας και ηλικίας άνω των 18 ετών, εκ των οποίων το 66,3 % ήταν γυναίκες και το 33,4 % άντρες, το 35,6% ήταν ηλικίας μεταξύ 30-39 ετών και το 63,4% ήταν ηλικίας μεταξύ 30-49 ετών, το 42% ήταν απόφοιτη ΑΕΙ-ΤΕΙ, το 67,9% εργάζονταν στα Ιωάννινα, το 62,8% εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα και το 37,2% στον δημόσιο και τέλος, το 42% ήταν νοσηλευτές. Το ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε αποτελούταν από τρία επιμέρους έγκυρα ερωτηματολόγια: το Minnesota Satisfaction Questionnaire-Short Form για τη μέτρηση της εργασιακής ικανοποίησης, το LSS-SHORT FORM για τη μέτρηση της ικανοποίησης από ελεύθερο χρόνο και το WHOQOL-BREF για την μέτρηση της ποιότητας ζωής.

Αποτελέσματα: Υπήρχε θετική συσχέτιση τόσο μεταξύ της ικανοποίησης από την εργασία, όσο και της ικανοποίησης από τον ελεύθερο χρόνο και της ποιότητας ζωής των επαγγελματιών υγείας. Όταν αυξάνεται η ικανοποίηση από την εργασία ή/και η ικανοποίηση από τον ελεύθερο χρόνο, τότε αυξάνεται και η ποιότητα ζωής τους.

Συμπέρασμα: Τα ευρήματα της έρευνας υποδηλώνουν ότι υπάρχει θετική συσχέτιση τόσο μεταξύ της εργασιακής ικανοποίησης και της ποιότητας ζωής, όσο της ικανοποίησης από τον ελεύθερο χρόνο και της ποιότητας ζωής των επαγγελματιών υγείας. Οι συμμετέχοντας με υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής, ενώ οι συμμετέχοντες με υποχρεωτική εκπαίδευση είχαν τις χαμηλότερε βαθμολογίες. Οι ιατροί είχαν το μεγαλύτερο βαθμό για όλες της διαστάσεις της ποιότητας ζωής σε σχέση με τα άλλα επαγγέλματα, άρα και καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είχαν καλύτερη βαθμολογία για όλες τις διαστάσεις της ποιότητας ζωής, υποδηλώνοντας καλύτερη ποιότητα ζωής σε σχέση με αυτούς του δημοσίου τομέα. Οι άντρες είχαν καλύτερη βαθμολογία στις διαστάσεις της σωματικής και ψυχολογικής υγείας και περιβάλλον, υποδηλώνοντας καλύτερη ποιότητα ζωής σε σχέση με τις γυναίκες.

Introduction: Healthcare professionals often face significant challenges in maintaining work-life balance, which affect their overall quality of life.

Purpose: The present study aims to determine the relationships between job satisfaction and leisure time satisfaction, in the quality of life among health professionals.

Method: The present research is a cross-sectional study. The data was collected by filling out a questionnaire from the participants in electronic form or in paper form where required. The online questionnaire was hosted on the Google Forms online data collection form. The statistical program SPSS 26.0 was used for the analysis. The sample consists of 374 people who were workers in private and public health service production units and over 18 years of age, of which 66.3% were women and 33.4% men, 35.6% were between 30-39 years old and 63.4% were between 30-49 years old, 42% were university graduates, 67.9% were working in Ioannina, 62.8% were working in the private sector and 37.2% in the public sector and finally, 42% were nurses. The questionnaire distributed consisted of three separate valid questionnaires: the Minnesota Satisfaction Questionnaire-Short Form to measure job satisfaction, the LSS-SHORT FORM to measure leisure satisfaction, and the WHOQOL-BREF to measure quality of life.

Results: There was a positive correlation between both job satisfaction and leisure time satisfaction and the quality of life of healthcare professionals. When job satisfaction and/or leisure satisfaction increases, quality of life is increased as well.

Conclusion: The research findings suggest that there is a positive correlation between both job satisfaction and quality of life, as well as leisure time satisfaction and quality of life of healthcare professionals. Participants with a higher level of education had better quality of life, while participants with compulsory education had the lowest scores. Doctors had the highest score for all dimensions of quality of life compared to the other professions, and therefore the best quality of life. Private sector workers scored better on all dimensions of quality of life, indicating a better quality of life than those in the public sector. Men scored better on the dimensions of physical and psychological health and environment, indicating a better quality of life than women.