Σκοπός αυτής της εργασίας είναι μια καταγραφή της μνημόνευσης της Εθνικής Αντίστασης στο χώρο μέσα από δρόμους, πλατείες και μνημεία που ανεγέρθηκαν στην Αθήνα από το 1980 και έπειτα. Η επιλόγη της χρονικής αφετηρίας έγινε στα πλαίσια των πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών που συντελέστηκαν στην ελληνική κοινωνία μέσα από την αλλαγή του πολιτικού χάρτη της χώρας, καθώς και της επίσημης θεσμικής αναγνώρισης της Αντίστασης. Η αναπαράσταση και η μνημόνευση του παρελθόντος αυτού οδήγησε σε διεκδικήσεις της μνήμης από διάφορες πολιτικές και κοινωνικές ομάδες της Αθήνας. Οι περιοχές που επιλέχθηκαν έγιναν με γνώμονα την συμμετοχή και την ιστορικότητα του εκάστοτε Δήμου. Στην παρούσα έρευνα γίνεται λόγος για τον Χώρο και την σχέση του με την Δημόσια Ιστορία. Μελετώνται Δήμοι που ενεπλάκησαν στα γεγονότα είτε μέσα από τις οργανώσεις που δημιουργήθηκαν είτε μεμονωμένα. Η μνημόνευση της Εθνικής Αντίστασης στο χώρο αναδεικνεύει την σχέση της ιστορίας με την πολιτική ζωή του τόπου. Η θεσμική αναγνώριση μιας επετείου, όπως στην περίπτωση της Εθνικής Αντίστασης, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα εργαλειοποίησης της μνήμης. Ένα ιστορικό γεγονός ερμηνεύεται διαφορετικά ανάλογα τον χρόνο, τον χώρο την πολιτική και κοινωνική ζωή. Η Μνήμη δημιουργείται, υπάρχει, επιβιώνει πλάθεται και μεταπλάθεται στον χώρο και το χρόνο. Η διπλωματική αυτή εργασία πραγματεύεται την αποτύπωση ενός ιστορικού γεγονότος στο χώρο μέσα από το πρίσμα όμως των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών που το περιβάλλουν. Τα μνημεία, οι πλατείες και τα οδωνύμια είναι η καλύτερη αποτύπωση της ταυτότητας και των διεκδικήσεων μιας πόλης για το παρελθόν της. Τέλος, μέσα από την καταγραφή που έγινε υπογραμμίζεται ο αγώνας μιας περιοχής για την ανάδειξη των ιστορικών γεγονότων που την στιγμάτισαν και καθόρισαν την συλλογική μνήμη των πολιτών.