Αντικείμενο της ερευνητικής εργασίας αποτελεί η παρουσίαση του γεγονότος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης στην σχολική κοινότητα, από τους Σελτζούκους Τούρκους το 1453 υπό την ηγεσία του σουλτάνου Μωάμεθ Β’ του Πορθητή, όπως αργότερα ονομάστηκε.

 Σκοπός είναι η μελέτη του ιστορικού υλικού που παρέχεται στους μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων προκειμένου να διερευνηθούν κυρίως τα αίτια της πτώσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αλλά και η σταδιακή άνοδος της κυριαρχίας των Σελτζούκων Τούρκων και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι πηγές που πρόκειται να μελετηθούν είναι πρωτίστως τα σχολικά εγχειρίδια της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα οποία βρίσκονται σε ισχύ και χρησιμοποιούνται στην σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία. Συγκεκριμένα, το σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας της Ε’Δημοτικού βρίσκεται σε ισχύ από το 2006, το σχολικό εγχειρίδιο της Β’ Γυμνασίου επίσης από το 2006, ενώ της Β’Λυκείου από το 2001. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια συγκριτική μελέτη των γεγονότων από την μια βαθμίδα στην άλλη μέσω των σχολικών εγχειριδίων.

 Τέλος, εκτός από την παρουσίαση των γεγονότων, ζητήματα που θα απασχολήσουν την έρευνα σχετίζονται με την χρονική διάρκεια χρήσης των εγχειριδίων δεδομένων των παραπάνω ημερομηνιών. Θα εξεταστούν τυχόν αλλαγές στον τρόπο συγγραφής και στα περιεχόμενα των εγχειριδίων από τότε μέχρι και σήμερα. Επίσης, θα διερευνηθεί που επικεντρώνονται πλέον τα σχολικά εγχειρίδια. Στην ανάδειξη της ιστορικής συνέχειας του έθνους, στην ενίσχυση του εθνικού συνανήκειν και στην επιθυμία για διαιώνιση του ελληνικού πολιτισμού. Θα μελετηθούν επίσης, οι πληροφορίες που παρέχονται από τις βοηθητικές πηγές και κατά πόσο συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση των πληροφοριών που προσφέρονται στο κυρίως κείμενο. Συνεπώς, η μελέτη της βυζαντινής ιστορίας συμβάλλει στη καλύτερη κατανόηση του βυζαντινού πολιτισμού και συγκεκριμένα στην πορεία που ακολούθησε ώστε να φτάσει από το απόγειό του στην τελική του πτώση. Για να γίνει αυτό κατανοητό, παρουσιάζονται οι διπλωματικές κινήσεις των αυτοκρατόρων και οι σχέσεις τους με τους άλλους πολιτισμούς. Τέλος, μέσα από την πορεία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να γνωρίσουν την νέα αυτοκρατορία η οποία αναδύεται και τις διαφορές τόσο των πολιτισμών, όσο και των ηγετικών προσωπικοτήτων. Διαφαίνονται επομένως τα λάθη και οι παραλήψεις των βυζαντινών αυτοκρατόρων που οδήγησαν στην πτώση της αυτοκρατορίας. Ωστόσο, μέσα από την παρούσα μελέτη, γίνεται αντιληπτό ότι τα εγχειρίδια εμμένουν περισσότερο στο να παρουσιάσουν τη συνεισφορά του βυζαντινού πολιτισμού και τη διεθνή ακτινοβολία του, τόσο την περίοδο ακμής του, όσο και μετά την Άλωση της Πόλης, εξιδανικεύουν τους αυτοκράτορες, ενώ δεν επιλέγουν να αναφερθούν στα λάθη τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ασυνείδητα στους μαθητές και στους αναγνώστες την εικόνα του «κακού» κατακτητή για τους Σελτζούκους Τούρκους, οι οποίοι ανέκοψαν απότομα την πορεία της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι η αναφορά στο γεγονός της Άλωσης της αυτοκρατορίας περιορίζεται σε ελάχιστη ιστορική αφήγηση. Συγκεκριμένα, στο σχολικό εγχειρίδιο της Ε’Δημοτικού η αναφορά στο γεγονός αυτό εκτείνεται σε δυο μόνο μαθήματα τεσσάρων σελίδων. Στο βιβλίο της Β’ Γυμνασίου η Άλωση σχολιάζεται στο τελευταίο μάθημα του κεφαλαίου περί παρακής του Βυζαντίου, σε δυο σελίδες συμπεριλαμβανομένων κάποιον πηγών με ιστορικές πληροφορίες ιστορικών της Άλωσης, καθώς και μιας εικόνας η αποία ενισχύει την ιστορική αφήγηση σχετικά με την είσοδο των Οθωμανών στην Πόλη. Τέλος, στο σχολικό εγχειρίδιο της Β’ Λυκείου η πτώση της αυτοκρατορίας αναφέρεται σε ένα μάθημα δυο σελίδων στα πλαίσια της εξάπλωσης των Οθωμανών.