Η σφαγή στο Κατίν αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα οργανωμένα εγκλήματα εναντίον ενός έθνους, ένα έγκλημα για το οποίο για πενήντα χρόνια υπήρξε επιβεβλημένη αποσιώπηση. Πρόκειται για ένα γεγονός που είχε μείνει έξω από την επίσημη ιστορική αφήγηση και που έμεινε ζωντανό στην ατομική και οικογενειακή μνήμη όσων το έζησαν οι ίδιοι ή οι δικοί τους άνθρωποι. Στην παρούσα εργασία ασχολούμαι με το ιστορικό αυτό ζήτημα και με την αποτύπωσή του στη δημόσια σφαίρα και πιο συγκεκριμένα στον κινηματογράφο. Αναλύω τη  σχέση της ιστορίας με τον κινηματογράφο κυρίως μέσα από μία μελέτη περίπτωσης, την ταινία Κατίν του Αντρέι Βάιντα. Συμπληρωματικά παρουσιάζω την ταινία The last witness του Πιότρ Σκόπιακ, ενώ σε παράρτημα παραθέτω ντοκιμαντέρ που έχουν δημιουργηθεί με σχετικό θέμα. Σκοπός μου είναι η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας του κινηματογράφου ως φορέα και παραγωγού δημόσιας ιστορίας και ο τρόπος της παρουσίασης τραυματικών και επίμαχων γεγονότων μέσα από αυτόν. Τέλος, προβάλλονται οι έννοιες της πολιτισμικής και προσθετικής μνήμης που απορρέουν από τις ταινίες και ο αντίκτυπός τους στη δημόσια σφαίρα μέσω του Τύπου αλλά και της πρόσληψής τους από τους θεατές.

The Katyn massacre is one of the biggest organized crimes against a nation, a crime about which there has been an enforced silence for fifty years. It is an event that had been left out of the official historical narrative and remained alive in the individual and family memory of those who experienced it either themselves or people from their families. In this paper I deal with this historical issue and with its imprint on the public sphere and more specifically on cinema. I analyze the relationship between history and cinema mainly through a case study, the film Katyn by Andrzej Wajda. In addition, I present the film The last witness by Piotr Skopiak, while in a supplement  I include documentaries that have been created on a relevant topic. My purpose is to highlight the particularity of cinema as a carrier and producer of public history and the way traumatic and controversial events are presented through it. Finally, the concepts of cultural and prosthetic memory derived from the films and their impact on the public sphere through the press and their reception by the viewers are presented.