Η παρούσα έκθεση αποτελεί την αποτύπωση μιας μικρής κλίμακας ποιοτικής έρευνας που σκοπό έχει να αποτυπώσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί Κωφών παιδιών που έχουν μεταναστευτικό, προσφυγικό ή Ρομά υπόβαθρο. Στο πλαίσιο της έρευνας μελετήθηκε βιβλιογραφία που αφορά την Κώφωση σαν μία ιδιαίτερη μορφή αναπηρίας, όπου εκτός από την απώλεια ακοής ενέχεται και η ύπαρξη μιας διαφορετικής πολιτιστικής κουλτούρας σαν αποτέλεσμα της χρήσης, εκ μέρους των Κωφών, μιας ξεχωριστής γλώσσας, της Νοηματικής. Υπό αυτή την έννοια, η Κοινότητα των Κωφών αντιμετωπίζεται ήδη σαν μια γλωσσική πολιτισμική μειονότητα. Επίσης, μελετήθηκαν ποικίλες διαπολιτισμικές πρακτικές που συνεισφέρουν στην επιτυχημένη εκπαίδευση και ένταξη παιδιών που αποτελούν πολιτισμικές μειοψηφίες στο σχολείο. Εξάρχουσα θέση των πρακτικών που αναφέρονται σε αυτή την εργασία, είναι αυτές που έχουν σχέση με το ζήτημα της αντιπροσώπευσης των μαθητών στο εκπαιδευτικό υλικό, η διαφοροποιημένη διδασκαλία, η συνεργατική μάθηση και όσες τεχνικές προωθούν το χτίσιμο των δεσμών φιλίας και εμπιστοσύνης μέσα στην σχολική τάξη. Τέλος, αξιοποιήθηκαν βιβλιογραφικά δεδομένα που αφορούν παρόμοιες έρευνες εκπαίδευσης Κωφών μειονοτήτων, σχολείων του εξωτερικού και εκ του αποτελέσματος φάνηκε να αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες και προβληματισμούς. Για την διεξαγωγή συμπερασμάτων, πραγματοποιήθηκαν εννιά ημι-δομημένες συνεντεύξεις Κωφών και ακουόντων εκπαιδευτικών που είτε στην τρέχουσα, είτε τις πρόσφατες σχολικές χρονιές δίδαξαν στις τάξεις τους, Κωφούς μαθητές με μεταναστευτικό, προσφυγικό ή Ρομά υπόβαθρο. Τα αποτελέσματα της έρευνας, αναδεικνύουν την ανάγκη τόσο για συστηματικότερη καταγραφή του συγκεκριμένου πληθυσμού μαθητών, όσο  και για περαιτέρω επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε ζητήματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.

This essay is the imprint of a small-scale qualitative research that aims to capture the challenges faced by teachers of Deaf children who have migrant, Refugee or Roma background. In the context of the research, literature was studied regarding Deafness as a special form of disability, where, in addition to hearing loss, the existence of a different culture is involved as a result of the use, on behalf of the Deaf, of a separate language, Sign Language. In this sense, the Deaf Community is already confronted as a linguistic cultural minority. Also, a variety of intercultural practices that contribute to the successful education and inclusion of children who are cultural minorities at school, were studied. Prominent position of the practices mentioned in this work, are those related to the issue of students’ representation in educational materials, differentiated teaching, cooperative learning and all techniques that constructed bonds of friendship and trust within the classroom and school. Finally, bibliographic data concerning similar studies on the education of Deaf minorities, in schools of abroad were utilized. From the results it appears that similar difficulties and skepticism are faced. In order to draw conclusions, nine semi-structured interviews were conducted with Deaf and hearing teachers who, either in the current or recent school years, taught Deaf students with migrant, Refugee or Roma backgrounds in their classes. The results of the research highlight the need for a more systematic recording of the specific student population, and for further training of teachers in issues of intercultural education.