Η παρούσα εργασία διερεύνησε τις δυνατότητες, τις προκλήσεις και τους κινδύνους για τη διακυβέρνηση των συνεταιρισμών από μορφές κάθετης ολοκλήρωσής τους, προσπαθώντας να εξετάσει το αν η κάθετη ολοκλήρωση αποτελεί μία βιώσιμη πρακτική στο πλαίσιο της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας. Όπως αναδείχθηκε από τα ευρήματα, προερχόμενα από τη βιβλιογραφική και ποιοτική έρευνα, η κάθετη ολοκλήρωση θα μπορούσε να είναι μία θετική προοπτική για τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις μόνο με προσεκτικό σχεδιασμό και τμηματοποίηση, αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων καθώς και με βασική προϋπόθεση την επικοινωνία και την διαλλακτικότητα των μελών. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το συγκεκριμένο εγχείρημα θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο και να οδηγήσει ακόμη και στην αδυναμία του συνεταιρισμού να ανταπεξέλθει.

This dissertation investigated the possibilities, challenges and risks for the governance of cooperatives from forms of vertical integration, trying to examine whether vertical integration is a sustainable practice in the context of Social and Solidarity Economy. As highlighted by the findings, derived from literature and qualitative research, vertical integration could be a positive prospect for cooperative enterprises only with careful planning and segmentation, in terms of decision-making as well as with the basic premise of communication and conciliation of members. In any other case, this venture could be fatal and even lead to the inability of the cooperative to cope.