Η παρούσα εργασία εστιάζει στην σχέση μεταξύ της ιστορίας και της τέχνης του κινηματογράφου, ενώ παράλληλα διερευνά τα βασικά χαρακτηριστικά των «ταινιών τρόμου» ως κινηματογραφικού είδους (genre). Βάσει των παραπάνω, η εργασία επικεντρώνεται στη διερεύνηση του τρόπου εξέλιξης του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους, καταδεικνύει τις ποικίλες μεθόδους που επιστρατεύονται από τους σκηνοθέτες ταινιών τρόμου προκειμένου να προσελκύσουν το κοινό τους, πραγματεύεται την ιστορική διάσταση της «ταινίας τρόμου» ως κινηματογραφικού είδους, αλλά και την απήχηση και σημασία που αυτή διαθέτει στο πεδίο της πρόσληψης και της Δημόσιας Ιστορίας. Επιπλέον, αξιοποιώντας ως σημείο αναφοράς την ταινία του Roman Polanski “Rosemary’s baby” διερευνά πώς το κακό αντανακλάται στην κοινωνία, ενώ παράλληλα —επιχειρώντας να φωτίσει τις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους της αμερικανικής πραγματικότητας κατά τη δεκαετία του ‘70– αποσκοπεί στο να καταδείξει με ποιον τρόπο η παρουσία του κακού στην εν λόγω ταινία συνιστά επί της ουσίας μια αλληγορία του «προσώπου» της Αμερικής εκείνης της περιόδου. Συνακόλουθα, η εργασία επιχειρεί να προσφέρει μία ανάλυση της ταινίας υπό την οπτική προσέγγισης της θεωρίας της Hannah Arendt για την «κοινοτοπία του κακού». Τέλος, ιχνηλατεί τους τρόπους με τους οποίους η ταινία αντικατοπτρίζει πιθανά την επίδραση του ναζιστικού τραύματος στη συγκρότηση, ψυχολογική και ιδεολογική, του σκηνοθέτη, αλλά και στη συλλογική συνείδηση, ενώ αναφέρεται και στην υποδοχή της ταινίας από την κριτική την εποχή στην οποία αυτή προβλήθηκε. 

This thesis focuses on the relationship between history and the art of cinema and explores the main characteristics of “horror movies” as a film genre. Given the above, this study centers around the evolution of the specific film genre in the world of cinema, demonstrates the different methods that horror movie filmmakers use in order to attract the audience, deals with the historical dimensions of “horror movie” as a film genre as well as with its impact and significance in the area of public history. Furthermore, the paper uses Roman Polanski’s film “Rosemary’s baby” as an example of how Evil is reflected upon society and —by illuminating historical, social and political issues of America during the ‘70s— aims to demonstrate how the presence of Evil in this film, in its different perspectives, is actually an allegory of the “face” of America during that period. Additionally, the thesis explores the meaning of “Evil” and tries to provide a philosophical analysis of the film under the approach of Hannah Arendt’s theory about the “banality of evil”. Finally, it explores the ways in which the film possibly reflects the impact of the nazi trauma upon the director’s soul as well upon society of his time and refers to the critic response of the movie by the time it was released.