Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, εκατοντάδες κορίτσια οδηγήθηκαν στο αναμορφωτήριο ανήλικων θηλέων Αθήνας κατηγορούμενα για παραπτώματα που θεωρήθηκαν απειλητικά στη συγκυρία μιας μεταβαλλόμενης εποχής που βρισκόταν μεταξύ αυταρχισμού και ευημερίας. Λογοδότησαν στις αρχές και τη δικαιοσύνη για τις «ηθικές παρεκτροπές» τους και αναγνωρίστηκαν ως «παρεκκλίσεις» που έχρηζαν εγκλεισμού και αναμορφωτικής αγωγής, ώστε να επανέλθουν στον «ίσιο δρόμο» και να μετατραπούν σε συνετές, εργατικές, σοβαρές και συναισθηματικές νέες. Η διαδικασία αναμόρφωσής τους δημιούργησε πλήθος εγγράφων και καταγραφών, παράγοντας παράλληλα κανονιστικούς λόγους για τα «άτακτα» κορίτσια. Με επίκεντρο την έρευνα στο αρχείο του αναμορφωτηρίου, η εργασία εξετάζει τις κοινωνικές αντιλήψεις για τα «παληοκόριτσα» και τη λειτουργία του αναμορφωτικού θεσμού για τον έλεγχο του «μη κανονικού», μέσα από τρεις κατευθύνσεις: την ανακάλυψη κοριτσιών «ύποπτων ηθικής» εντός ενός δικτύου επιτήρησης, τις κανονιστικές αναπαραστάσεις υπό το πρίσμα της σεξουαλικής «εγκληματικότητας», και το αναμορφωτήριο ως πειθαρχική δομή. Με απώτερο σκοπό τον μετασχηματισμό της αρχειακής έρευνας σε καλλιτεχνικά έργα, η εργασία συνδυάζει πρωτότυπη έρευνα και εφαρμοσμένη ιστορία, προτείνοντας τις καλλιτεχνικές πρακτικές της «τέχνης αρχείου» ως εργαλείο της δημόσιας ιστορίας. Ακολουθεί τις προσεγγίσεις της κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας, τροφοδοτείται από μελέτες του διεθνούς παραδείγματος, χρησιμοποιεί επιμέρους πηγές της εποχής, ενώ διαπλέκει το υλικό έρευνας με ποικίλη βιβλιογραφία για τις καλλιτεχνικές πρακτικές χρήσης του αρχείου στη σύγχρονη τέχνη. Αξιοποιώντας την ιστορική μεθοδολογία και τις δυνατότητες της τέχνης, επεξεργάζεται ζητήματα όπως η επιτήρηση, η φυγή, ο εγκλεισμός, οι πειθαρχικές πρακτικές, ο έλεγχος της σεξουαλικότητας, η κατασκευή της έμφυλης ταυτότητας και του «εγκληματικού», καταλήγοντας σε μια επανεξέταση των καθιερωμένων τρόπων αντίληψης της ιστορίας.

In the 1950s and 1960s, hundreds of girls were sent to the juvenile reformatory for girls in Athens, accused of misdemeanors considered threatening in the context of a transitional era poised between authoritarianism and prosperity. They were held accountable by the authorities and the justice system for their "moral deviations" and were recognized as "deviants" in need of confinement and reformatory education to return to the "straight path" and transform into prudent, hardworking, serious, and emotional young women. The process of their reformation generated numerous documents and records while concurrently producing normative discourses about the "unruly" girls. Focusing on the research in the reformatory’s archives, the work examines the social perceptions of the "bad girls" and the functioning of the reformatory institution to control the "abnormal" through three directions: the discovery of girls "suspected of moral wrongdoing" within a surveillance network, the normative representations through the lens of sexual "criminality", and the reformatory as a disciplinary structure. With the ultimate goal of transforming archival research into artistic works, the work combines original research and applied history, proposing the artistic practices of "archival art" as a tool of public history. It follows the approaches of social and cultural history, draws upon studies of the international paradigm, uses contemporary sources of the time, and intertwines research material with a diverse bibliography on artistic practices of using archives in contemporary art. Utilizing historical methodology and the possibilities of art, it addresses issues such as surveillance, escape, confinement, disciplinary practices, control of sexuality, construction of gender identity, and "criminality," culminating in a re-examination of established ways of perceiving history.