Although refugee education is well established in the Greek educational system the last decades, research shows that there are still some obstacles that seem impossible to overcome. Especially in the field of students’ L1 preservation and implementation, the majority of educators “struggle” to fulfil their role and usually engage in monoglossic and assimilative practices, ignoring the linguistic background of their students. The present study aims to shed light to the educators’ views and practices towards the support of students with different cultural and linguistic background, within the school context. The sample consisted of 6 educators who work both in formal and informal refugee education, in public schools of Primary and Secondary Education and in refugee hosting structures in central Greece. Data were collected through semi-structured interviews and were analyzed with the technique of thematic analysis. As emerged from the data analysis, educators were familiar with the term bilingualism and they acknowledge the advantages of L1 implementation within the classroom, nevertheless not all of them are using students’ L1 in the teaching process as they consider it an obstacle and face various challenges during its implementation. Furthermore, many of them recognize the lack on their educational background in the field of intercultural education and they suggest practices to enrich their role, such as training and the creation of suitable educational material. Findings can be used as a basis for the development of educational programs addressing the educators’ needs and aiming the enhancement of their role in the field of refugee education.

Αν και η εκπαίδευση των προσφύγων είναι καλά εδραιωμένη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες, οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν ακόμη μερικά εμπόδια που μοιάζουν αδύνατο να ξεπεραστούν. Ειδικά στο πεδίο της διατήρησης και εφαρμογής της πρώτης γλώσσας των μαθητών, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών «αγωνίζονται» να εκπληρώσουν τον ρόλο τους και συνήθως επιδίδονται σε μονογλωσσικές και αφομοιωτικές πρακτικές, αγνοώντας το γλωσσικό υπόβαθρο των μαθητών τους. Η παρούσα έρευνα στοχεύει στο να ρίξει φως στις απόψεις και τις πρακτικές των εκπαιδευτικών σχετικά με την υποστήριξη μαθητών με διαφορετικό πολιτισμικό και γλωσσικό υπόβαθρο, μέσα στο σχολικό πλαίσιο. Το δείγμα αποτελείται από 6 εκπαιδευτικούς που εργάζονται τόσο στην τυπική όσο και στη μη τυπική εκπαίδευση των προσφύγων, σε δημόσια σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και σε δομές φιλοξενίας προσφύγων, στην κεντρική Ελλάδα. Τα δεδομένα συλλέχθησαν μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων και αναλύθηκαν με την τεχνική της θεματικής ανάλυσης. Όπως προέκυψε από την ανάλυση δεδομένων, οι εκπαιδευτικοί ήταν εξοικειωμένοι με τον όρο της διγλωσσίας και αναγνώριζαν τα πλεονεκτήματα από την εφαρμογή της πρώτης γλώσσας μέσα στην τάξη, παρόλα αυτά δεν χρησιμοποιούνόλοι τους την πρώτη γλώσσα των μαθητών στη διδασκαλία, αφού τη θεωρούν εμπόδιο και αντιμετωπίζουν διάφορες προκλήσεις κατά την εφαρμογή της. Επιπλέον, πολλοί από αυτούς αναγνωρίζουν την έλλειψη στο εκπαιδευτικό τους υπόβαθρο στο πεδίο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και προτείνουν πρακτικές για την ενίσχυση του ρόλου τους, όπως η κατάρτιση και η δημιουργία κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού. Τα ευρήματα μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων που καλύπτουν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και στοχεύουν στην ενίσχυση του ρόλου τους στον τομέα της εκπαίδευσης των προσφύγων.

Λέξεις – Κλειδιά
εκπαίδευση προσφύγων, διγλωσσία, πρώτη γλώσσα, απόψεις και πρακτικές εκπαιδευτικών