Ο Αιγιαλός ως Κοινό Αγαθό: Προκλήσεις, Διαστάσεις, Προοπτικές Αρετή Τσώλου
Περίληψη
Με τον όρο «κοινά» γίνεται αναφορά στην από κοινού διαχείριση πόρων, η οποία βασίζεται στην αυτοδιαχείριση και την αυτό-οργάνωση. Ήδη, τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί αύξηση ενδιαφέροντος στην ακαδημαϊκή κοινότητα για τα κοινά, με τους ερευνητές να μελετούν τους παράγοντες που συντείνουν στην βιωσιμότητα αυτών, σύμφωνα με την κάθε προσέγγιση, τη μετασχηματική τους δυναμική σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Σε αυτό το πλαίσιο μελετώνται τα οφέλη συνεργατισμού ανάμεσα στο κράτος και τα κοινά, όπως επίσης και ο κίνδυνος αποπολιτικοποίησης και από-ριζοσπαστικοποίησης των κοινών, εφόσον τα κοινά τείνουν να χρησιμοποιηθούν με εργαλειακό τρόπο από το κράτος και την αγορά.
Σκοπός της Διπλωματικής αυτής εργασίας είναι να εξεταστεί ο αιγιαλός ως δημόσιο αγαθό, το οποίο συχνά θεωρείται ως μέρος των κοινών, όπου υπάρχει δωρεάν πρόσβαση και η ικανοποίηση να βρίσκεται κάποιος εκεί ισχύει για όλους, ανεξαρτήτως της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης του καθενός. Ο αιγιαλός αποτελεί ένα ουτοπικό όραμα (έστω και υποσυνείδητα) για πολλούς, για το πως θα είναι η κοινωνία στον γκρίζο αυτό χώρο ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον κρατικό.
Έχοντας υιοθετήσει την προσέγγιση έρευνας της μελέτης περίπτωσης, των περιοχών Γλυφάδας, Βούλας, Βάρης, Βουλιαγμένης, επιλέχτηκαν αντιπροσωπευτικά δίκτυα τα οποία δραστηριοποιούνται στην προστασία και την ελεύθερη πρόσβαση του αιγιαλού, για να ερευνηθεί ο βαθμός οργάνωσης βάσει των αρχών των κοινών, αν ενσωματώνουν δηλαδή, τις από τα κάτω λογικές διαμοιρασμού και συλλογικής διαχείρισης, και κατά πόσο αυτές μπορεί να είναι αποτελεσματικές.
Η έρευνα έχει αναδείξει ότι ο αιγιαλός ως κοινό αγαθό έχει περιγράψει σε μεγάλο βαθμό και τις επτά εξεταζόμενες περιπτώσεις (συλλογικότητες -Μη Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί-, αντιπολίτευση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη Τοπική Αυτοδιοίκηση), που διαμορφώνουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς διαχείρισης στη φιλοσοφία των κοινών, με κάποια διαφοροποίηση σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τη μορφή τους.
Αν και η υπηρεσία του δήμου υπολείπεται στην ευελιξία, την διαχείριση και τη συλλογική από τα κάτω αντιπροσώπευση, ενώ οι Μ.Κ.Ο εφαρμόζουν δημοκρατικότερες διαδικασίες στη λήψη των αποφάσεων. Το δίκτυο των συλλογικοτήτων αναδεικνύεται περισσότερο αποτελεσματικό στα οργανωτικά ζητήματα διαχείρισης του πόρου.
Aigialos as a common good: Challenges, Dimensions, Perspectives
Areti Tsolou
Abstract
The term "commons" refers to the shared management of resources, which is based on self-management and self-organization. Already, recently there has been an increase in interest in the academic community for commons, with researchers studying the factors that contribute to their sustainability, according to each approach, their transformative dynamics in the political, economic and social fields. In this context, the benefits of cooperation between the state and the commons are studied, as well as the risk of depoliticization and de-radicalization of the commons, since the commons tend to be used instrumentally by the state and the market.
The purpose of this thesis is to examine the aigialos as a public good, which is often considered part of the commons, where there is free access and the satisfaction of being there applies to everyone, regardless of one's social and economic status. The aigialos is a utopian vision (albeit subconsciously) for many, of what society will be like in this gray space between the private and the state.
Having adopted the research approach of the case study, of the regions of Glyfada, Voula, Vari, Vouliagmeni, representative networks were selected which are active in the protection and free access of the aigialos , in order to investigate the degree of organization based on the principles of the commons, if they integrate that is, the bottom-up logics of sharing and collective management, and whether these can be effective.
Research has shown that the aigialos as a common good has largely described all seven cases examined (collectives -Non-Profit Organizations-, opposition to the Local Government and the Local Government), which form effective management mechanisms in the philosophy of the commons, with some differentiation according to their special characteristics and form.
Although the municipality service is lacking in flexibility, management and collective representation from below, while the NPOs apply more democratic procedures in decision-making. The network of collectives emerges more effective in the organizational issues of managing the resource.
Ο Αιγιαλός ως Κοινό Αγαθό: Προκλήσεις, Διαστάσεις, Προοπτικές