Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από το τέλος της μικρασιατική εκστρατείας του 1922 υπήρξε η αφορμή για ένα δημόσιο αναστοχασμό μέσα από εκδηλώσεις, τηλεοπτικές εκπομπές, αφιερώματα κ.λπ. αναφορικά με τη σκοπιμότητά της, καθώς και τα αίτια της ήττας. Τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της ΑΕΚ - ομάδας έμβλημα των Μικρασιατών προσφύγων - προκάλεσαν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στους επισκέπτες του γηπέδου – κυρίως τους απογόνους των προσφύγων, ενώ και ο ίδιος ο πρόεδρος της ομάδας στην ομιλία του στα εγκαίνια ανέφερε « η Αγιά Σοφιά - το όνομα του νέου γηπέδου - δεν είναι απλά γήπεδο, αλλά ένα κέντρο μνήμης…». Η διαπίστωση ότι η μετα-μνήμη της προσφυγιάς και των «χαμένων πατρίδων» παραμένει ζωντανή στο δημόσιο λόγο, τόσες δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου, με ώθησε να ασχοληθώ, στο πλαίσιο της διπλωματικής μου εργασίας, με τις αναπαραστάσεις της Μικρασιατικής Καταστροφής, μέσα από τη λογοτεχνία. Επέλεξα να διερευνήσω το τραύμα του πολέμου στην αφήγηση του Ηλία Βενέζη στο Νο 31328 και την πρόσληψη της προσφυγιάς στη Γαλήνη του ίδιου. Τέλος εξέτασα την αναζήτηση των αιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής μέσα από την θέση μιας έντονα πολιτικοποιημένης συγγραφέως, της Διδώς Σωτηρίου στα Ματωμένα Χώματα. Η απόφαση να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα στηρίχτηκε στο προσωπικό ενδιαφέρον για την ιστορία και τη λογοτεχνία, θέλοντας να διερευνήσω, καταρχάς, τη συμπληρωματική σχέση τους και, κατά δεύτερον, τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται από τη μια γενιά στις επόμενες, μέσα από τα λογοτεχνικά έργα, μνήμες, βιώματα, πολιτικές θέσεις και ιδεολογίες.

The completion of the centenary of the Asia Minor Catastrophe (1922-2022), was the excuse for a public meditation through events, such as television shows, tributes, etc. regarding the expediency of the Asia Minor Campaign and the causes of the defeat. The opening of the new stadium of AEK - a team emblem for the Asia Minor refugees, caused strong emotional reactions among the visitors of the stadium - mainly the descendants of the refugees, while the president of the team himself stated that "Agia Sophia - the name given to the new stadium - it's not just a stadium, but a memory center... ". The finding that the meta-memory of the refugee and the "lost homelands" remains alive in the public discourse so many decades after the end of the war, prompted me to deal, in my diplomatic work, with the representations of the Asia Minor Catastrophe through literature. I chose to investigate the trauma of the war, through Ilias Venezis narrative in his book The No 31328 and the perception of the refugee issue through his novel Galini. Finally, I searched the causes of the Asia Minor Catastrophe through the position of a leftist author, Didos Sotiriou’s novel Bloody Lands. The decision to deal with this specific topic was based on a personal interest in history and literature, wishing to investigate, firstly, their complementary relationship and, secondly, the way in which memories, experiences, political positions and ideologies are transferred from one generation to the next, through literacy.