Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τον ρόλο που διαδραματίζει η γλώσσα στη
διαιώνιση των έμφυλων στερεοτύπων. Ξεκινώντας από το 1903, έτος ίδρυσης του
Νουμά, του βασικότερου περιοδικού των δημοτικιστών, και μέχρι την έκδοση της
γραμματικής του Τριανταφυλλίδη (1941), με βάση την έρευνα που έγινε επιχειρήθηκε
να εντοπιστούν θηλυκοί τύποι ουσιαστικών (κυρίως επαγγελματικών) που τότε
υπήρχαν στη γλώσσα και χρησιμοποιούνταν κανονικά. Από τη σύνταξη της
γραμματικής του Τριανταφυλλίδη (1941), εκπροσώπου των δημοτικιστών, αλλά και
ιδιαίτερα των νεότερων γραμματικών, οι θηλυκοί τύποι αντικαταστάθηκαν με
«επίκοινους» (με καταλήξεις αρσενικών) και το αρσενικό γένος -στις γραμματικές και
κατ’ επέκταση και στη γλώσσα των ανθρώπων- στο εξής αντιπροσωπεύει και τις
γυναίκες. Μάλιστα, πολύ συχνά έκτοτε οι αρσενικοί τύποι προσδίδουν κύρος και
μεταδίδουν μια σοβαρότητα στον λόγο, ενώ οι θηλυκοί τύποι υποκρύπτουν
υποτιμητικές συνδηλώσεις. Ο γλωσσικός σεξισμός ουσιαστικά εντείνει τα έμφυλα
στερεότυπα και διαιωνίζει λανθασμένες αντιλήψεις στους ανθρώπους σχετικά με τη
θέση των δυο φύλων στην κοινωνία. Το γεγονός ότι οι ομιλήτριες και οι ομιλητές δεν
αντιλαμβάνονται τον σεξισμό που κρύβεται στη γλώσσα τους, εντείνει το φαινόμενο
και διαιωνίζει τις πατριαρχικές αντιλήψεις που πια έχουν ριζωθεί στη συνείδηση των
ανθρώπων.

This paper explores the role that language plays in perpetuating gender stereotypes.
Starting from 1903, the founding year Noumas, the most important journal of
demoticists, and up until the publication of Triantafyllidis' grammar (1941), research
was conducted to identify feminine forms of nouns (mainly professional ones) that
existed in the language at the time and were regularly used. This paper explores the role
that language plays in perpetuating gender stereotypes. Starting from 1903, the year of
the founding of Noumas, the most important journal of the demoticists, and up until the
publication of Triantafyllidis' grammar (1941), research was conducted to identify
feminine forms of nouns (mainly professional ones) that existed in the language at the
time and were regularly used. From the drafting of Triantafyllidis' grammar (1941), a
representative of the demoticists, but especially in the case of more recent grammars,
the feminine forms were replaced with "common" forms (with masculine endings), and
the masculine gender - in grammars and consequently in people's language - henceforth
represents women as well. In fact, very often since then, masculine forms confer
prestige and convey seriousness in speech, while feminine forms imply derogatory
connotations. Linguistic sexism essentially intensifies gender stereotypes and
perpetuates incorrect perceptions among people regarding the position of the two
genders in society. The fact that speakers do not perceive the sexism embedded in their
language intensifies the phenomenon and perpetuates the patriarchal views that have
now been rooted in people's consciousness.