Η παρούσα εργασία εξετάζει τη λειτουργία των συμβόλων του Χρόνου στο μυθιστόρημα του Μίχαελ Έντε Η Μόμο ή γνωστό επίσης με τον πρωτότυπο, εκτενέστερο τίτλο του στα γερμανικά Momo oder Die seltsame Geschichte von den Zeit-Dieben und von dem Kind, das den Menschen die gestohlene Zeit zurückbrachte που μεταφράζεται στα ελληνικά ως Μόμο, ή η παράξενη ιστορία των κλεφτών του χρόνου και του παιδιού που έφερε τον κλεμμένο χρόνο πίσω στους ανθρώπους (δική μας μετάφραση).Η πολυπλοκότητα της έννοιας του χρόνου και ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να τον προσεγγίσει ο Γερμανός λογοτέχνης στο έργο του επιτρέπει σε ανάλυση και προσέγγιση του θέματος υπό διαφορετικές οπτικές και θεωρίες, αρχικά λαμβάνοντας υπόψιν τα κοινωνικά και πολιτισμικά ρεύματα καθώς και τις λογοτεχνικές τάσεις που περιβάλλουν ιστορικά το μυθιστόρημα.

Από την καπιταλιστική Γερμανία με την προϊστορία της πολιτισμικής λογοτεχνικής κληρονομιάς του Μίχαελ Έντε μέχρι τον Νέο-ρομαντισμό, εντοπίζονται και μελετώνται εκείνα τα στοιχεία που ενέπνευσαν την οικοδόμηση του φανταστικού κόσμου της Μόμο, καθώς και το πώς επηρεάζουν την κυρίως θεματική του βιβλίου πάνω στον χρόνο και την αξία του.

Υπό το πρίσμα της λογοτεχνίας του φανταστικού επιχειρείται ακόμη το δύσκολο εγχείρημα της κατηγοριοποίησης της Μόμο. Εξετάζεται επιπρόσθετα το παιδί ως σύμβολο στη λογοτεχνία, φιλοσοφικές και λογοτεχνικές θεωρίες πάνω στην έννοια του χρόνου καθώς και ο διπολικός συμβολισμός που αντιπροσωπεύει το χρόνο ως ποιοτικό και ποσοτικό μέσω του χαρακτήρα της Μόμο και των Γκρίζων Κυρίων αντίστοιχα.

Τέλος, στο δημιουργικό κομμάτι της εργασίας, εμπνευσμένο από την πρόζα και τους παραμυθιακούς συμβολισμούς του Μίχαελ Έντε, το κείμενο επιχειρεί να κατασκευάσει χαρακτήρες που ενσαρκώνουν το καθημερινό και το φανταστικό με τη δική τους ιδιόμορφη υπαρξιακή σύνδεση με τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο πλάσματα που δεν είναι άνθρωποι αλλά κατέχουν την περιέργεια της ανθρώπινης φύσης, αντιλαμβάνονται με τη δική τους μοναδική οπτική, την αξία των πληροφοριών και την αξία των ιστοριών τις οποίες συνεχόμενα πλάθουν οι άνθρωποι.

This paper examines the function of the symbols of Time in Michael Ende’s novel Momo or also known by its original, longer title in German Momo oder Die seltsame Geschichte von den Zeit-Dieben und von dem Kind, das den Menschen die gestohlene Zeit zurückbrachte which translates into English as Momo, or the strange story of time thieves and the child who brought stolen time back to humans (our translation). The complexity of the concept of time and the way in which the German writer chooses to approach it in his work allows for analysis and approach of the subject from different perspectives and theories, initially taking into account the social and cultural currents as well as the literary trends that surround the novel historically.

From capitalist Germany with the prehistory of Michael Ende’s cultural heritage on a literary level to Neo-romanticism, the paper attempst to identify and analyze the elements that inspired the construction of Momo’s fantasy world as well as how they affect the main theme of the book on time and its value. Ende’s work is also looked into via the genre of fantasy literature and the difficult task of categorizing Momo is attempted based on it.

The paper additionally examines the child as a symbol in literature, philosophical and literary theories on the concept of time as well as the bipolar symbolism that represents time as qualitative and quantitative through the character of Momo and the Grey Gentlemen respectively.

Concluding the theoretical research, in the creative part of the work, inspired by the prose and fairytale symbolism of Michael Ende, the text attempts to construct characters who embody the everyday and the fantastical with their own peculiar existential connection with time. Thus it includes creatures that are not human but possess the curiosity of human nature and approach withwith their own unique perspective, the value of information and the value of stories that people are constantly creating in their everyday lives.