Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις στον χώρο των Γρεβενών και τις χρήσεις τους ως φορείς δημόσιας ιστορίας. Ειδικότερα, επικεντρώνει το ερευνητικό ενδιαφέρον της σε κινηματογραφικές ταινίες με ιστορικό και τοπιογραφικό ενδιαφέρον για να αναδείξει το ρόλο του ορεινού τοπίου των Γρεβενών και τις νοηματοδοτήσεις του στον ελληνικό κινηματογράφο, με αφετηρία τα επίκαιρα των αδερφών Μανάκια μέχρι τις σύγχρονες ταινίες που χρησιμοποιούν τα Γρεβενά ως σκηνικό.
Εξετάζοντας τον κινηματογράφο ως φορέα δημόσιας ιστορίας, η εργασία επιχειρεί να αναδείξει τη σχέση της μνήμης με το αγροτικό τοπίο και, δη, το ορεινό τοπίο των Γρεβενών διαχρονικά, όπως αναπαραστάθηκε και προβλήθηκε στις κινηματογραφικές ταινίες που γυρίστηκαν εκεί. Η σπουδαιότητα των Γρεβενών ιστορικά και πολιτισμικά έγκειται στο ότι είναι η πατρίδα των αδερφών Μανάκια, πρωτοπόρων κινηματογραφιστών στα Βαλκάνια, που κατάγονταν από την Αβδέλλα Γρεβενών, την εποχή που η περιοχή των Γρεβενών ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτή την έννοια, η περιοχή των Γρεβενών διεκδικεί μια σημαίνουσα θέση στην ιστορία του κινηματογράφου στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, η οποία ωστόσο δεν έχει ερευνηθεί εκτενώς από τη σκοπιά της δημόσιας ιστορίας. Η εργασία αυτή επιχειρεί να συνεισφέρει σε αυτή την κατεύθυνση, μελετώντας τους τρόπους με τους οποίους το ορεινό τοπίο της περιοχής των Γρεβενών αξιοποιήθηκε ως κινηματογραφικό σκηνικό από τη γέννηση του μέσου μέχρι σήμερα και λειτούργησε ως φορέας της ιστορικής και πολιτισμικής μνήμης της περιοχής.
Η εργασία αξιοποιεί ως περιπτώσεις μελέτης τα εθνογραφικά ντοκιμαντέρ Υφάντρες (1905) και Υπαίθριο σχολείο(1907) των αδερφών Μανάκια, έργα του πρώιμου ελληνικού κινηματογράφου, την ταινία μυθοπλασίας «Πολιορκία» του Γάλλου σκηνοθέτη Κλοντ Μπερνάρ Ομπέρ «Πολιορκία» (1962) και την ιστορική-πολιτική ταινία «Ο Μεγαλέξαντρος» (1980) του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η κριτική ανάλυση των παραπάνω ταινιών υπό το πρίσμα της δημόσιας ιστορίας, στοχεύει να αναδείξει τη σπουδαιότητα του ορεινού τοπίου ως διαχρονικής πηγής έμπνευσης της τέχνης του κινηματογράφου, αλλά και τον ίδιο κινηματογράφο ως ευαίσθητο καταγραφέα της ιστορίας και της τοπιογραφίας της περιοχής. 

This thesis studies the cinematic representations in the area of Grevena and their uses as carriers of public history. In particular, it focuses its research interest on films of historical and landscape interest in order to highlight the role of the mountain landscape of Grevena and its conceptualizations in Greek cinema, starting from the topical films of the Manakia brothers to contemporary films that use Grevena as a setting.
By examining cinema as a carrier of public history, the paper attempts to highlight the relationship between memory and the rural landscape and, in particular, the mountainous landscape of Grevena over time, as represented and projected in the films shot there. The importance of Grevena historically and culturally lies in the fact that it is the home of the Manakia brothers, pioneering filmmakers in the Balkans, who came from Avdella in Grevena at a time when the Grevena region was part of the Ottoman Empire. In this sense, the Grevena region claims an important place in the history of cinema in Greece and the Balkans, which has not, however, been extensively researched from the perspective of public history. This paper attempts to contribute in this direction by studying the ways in which the mountainous landscape of the Grevena region has been exploited as a cinematic setting from the birth of the medium until today and has acted as a vehicle for the historical and cultural memory of the region.
The paper utilizes as case studies the ethnographic documentaries Yfantres (1905) and Outdoor School (1907) by the Manakia brothers, works of early Greek cinema, the fiction film "Siege"by the French director Claude Bernar Auber "Siege"(1962) and the historical-political film "Megalexander" (1980) by Theodoros Angelopoulos.The critical analysis of the above films in the light of public history aims to highlight the importance of the mountain landscape as a timeless source of inspiration for the art of cinema, as well as cinema itself as a sensitive recorder of the history and landscape of the region.