Κατά την περίοδο του 1933-1945, η Γερμανία γνώρισε ραγδαίες αλλαγές υπό την ηγεσία του νέου καγκελαρίου Adolf Hitler και την εφαρμογή του πολιτικού του προγράμματος. Μία από αυτές εντοπίζεται στον χώρο του κινηματογράφου, ο οποίος μετετράπη από ένα μέσο διασκέδασης για τους πολίτες σε ένα προϊόν που εξυπηρετούσε την προώθηση των ιδεολογικών θέσεων του NSDAP. Σύμφωνα με τις νέες προϋποθέσεις του Υπουργείου Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας για την παραγωγή ταινιών, οι σκηνοθέτες πλέον επιλέγονταν από τους κρατικούς μηχανισμούς και συγκεκριμένα, από τον Joseph Goebbels αλλά και τον ίδιο τον Führer. Έτσι, εξασφαλιζόταν πως το περιεχόμενο και ο τρόπος προώθησής τους εναρμονιζόταν με τις κομματικές απαιτήσεις. Στον πυρήνα του ναζιστικού κινηματογράφου, βρίσκεται προπαντός η χρήση  προπαγανδιστικών τεχνικών, οι οποίες επηρεάζουν υποσυνείδητα τον τρόπο σκέψης των θεατών χωρίς να γίνονται διακριτές. Για τον εντοπισμό τους, δεν αρκεί μονάχα η ανάλυση του περιεχομένου των ταινιών. Στην παρούσα εργασία, ο ναζιστικός κινηματογράφος προσεγγίζεται όχι μόνο μέσα από την φιλολογική ανάλυση του σεναρίου, αλλά και τις τεχνικές γυρίσματος όπως και τα σύμβολα που έμμεσα προωθούνται. Τα δεδομένα εξετάζονται σύμφωνα με τις κοινωνικές και πολιτικές συγκυρίες της εποχής, χωρίς την επήρεια των γνωρισμάτων της σύγχρονης εποχής. Επιπροσθέτως, διερευνάται το παρελθόν του Hitler, σε μια προσπάθεια κατανόησης των επιλογών του όσον αφορά την απεικόνισή του στις ταινίες, αλλά και την ακατάπαυστη προσήλωσή του στην φυλετική θεωρία και τον αντισημιτισμό. Στο συμπέρασμα, συνοψίζονται τα βασικά ευρήματα της έρευνας, βάσει των οποίων γίνεται εμφανές πως ο ναζιστικός κινηματογράφος δεν αποτελεί ένα μέσο που παράχθηκε για την μεταβολή της κοινωνικής αντίληψης μέσα από την προπαγάνδα. Αντιθέτως, οι προϋπάρχουσες κοινωνικές θέσεις κατέστησαν την κινηματογραφική -και όχι μόνο- προπαγάνδα επιτυχή, αφού ανταποκρινόταν στις ανάγκες των πολιτών. Η προπαγάνδα δεν παρουσίαζε μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων αλλά τόνιζε συγκεκριμένες πτυχές τους, αποσιωπώντας επιχειρήματα που υποστήριζαν αντίθετες απόψεις. Η παρούσα μελέτη λοιπόν, εντάσσεται στην ευρύτερη συζήτηση όσον αφορά την γνώση των πολιτών σχετικά με το πολιτικό πρόγραμμα του NSDAP που τέθηκε σε ενέργεια, αλλά και της υποστήριξής του.

During the period of 1933-1945, Germany underwent rapid transformations under the leadership of the new Chancellor, Adolf Hitler, and the implementation of his political agenda. One of them can be detected in the realm of cinema, which transitioned from being a form of entertainment for the citizens to a product serving the promotion of the ideological positions of the NSDAP. According to the new requirements of the Ministry of Information and Propaganda for film production, directors selection was dictated by state mechanisms, specifically by Joseph Goebbels as well as Führer himself. This ensured that the content and the way it was promoted aligned with party requirements. At the core of Nazi cinema lies the use of propagandistic techniques that subconsciously influence the viewers' thought processes without being overt. Merely analyzing the content of the films though doesn’t suffice towards their identification. In this paper, the Nazi cinema is approached not only through philological analysis of the screenplay but also through the examination of filming techniques and symbols indirectly promoted. The data are examined in accordance with the social and political circumstances of the time, without the influence of information collected in the contemporary era. Additionally, the study delves into Hitler's past in an attempt to understand his choices regarding his portrayal in films, as well as his unwavering commitment to racial theory and anti-Semitism. In conclusion, the main findings of the research are summarized, revealing that Nazi cinema was not merely a means generated to alter social perception through propaganda. Instead, pre-existing social positions made cinematic propaganda successful, as it catered to the citizens' needs. Propaganda did not present a different version of events but emphasized specific aspects, disregarding arguments that supported opposing views. Therefore, this study contributes to the broader discussion concerning citizens' knowledge of the political agenda of the NSDAP that was set in motion, as well as its support.