Από την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους δομήθηκε  ένα πλέγμα ανισοτήτων ανάμεσα στα φύλα, που αγνόησε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των γυναικών, κρατώντας τις δέσμιες σε μια πατριαρχική αντίληψη περί βιολογικής κατωτερότητας του φύλου τους. Ο ισχυρισμός της φυσικής διαφοράς των φύλων αποτέλεσε το βασικό επιχείρημα για τον αποκλεισμό των γυναικών από την καθολική ψηφοφορία και την επιβολή  ενός νομικού πλαισίου που νομιμοποιούσε τις διακρίσεις των πολιτών με βάση το φύλο τους. Από τα μέσα του 19ου αιώνα οι γυναίκες  συνειδητοποιούν  ολοένα και περισσότερο ότι διαθέτουν όχι μόνο βιολογική, αλλά και κοινωνική υπόσταση, συνεπώς μπορούν να δράσουν από κοινού, ως συλλογικά υποκείμενα και να ανυψώσουν τον εαυτό τους και την κοινωνία. Ο θετικός αυτοπροσδιορισμός της γυναικείας συνείδησης εκφράστηκε δυναμικά τον Μεσοπόλεμο, κατά τον οποίο το φεμινιστικό κίνημα αμφισβήτησε τις υφιστάμενες κυρίαρχες σχέσεις εξουσίας των δύο φύλων, διεκδικώντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα την πλήρη αστική, πολιτική και κοινωνική ισότητα ανδρών και γυναικών.

Η εργασία προσεγγίζει την ιστορία των γυναικών του Μεσοπολέμου, τόσο στο θεωρητικό μέρος όσο και στο διδακτικό σενάριο, μέσα από το πρίσμα του κοινωνικού φύλου, το οποίο εκλαμβάνει ως κοινωνική κατασκευή και προσπαθεί να αναδείξει την ιστορικότητα της βιολογικής αναγωγής της έμφυλης διαφοράς και διαμόρφωσης ιεραρχικών σχέσεων ανάμεσα στα φύλα. Παράλληλα εστιάζει στις προσπάθειες των φεμινιστριών του Μεσοπολέμου να απαγκιστρωθούν από τις παραδοσιακές δομές της ανδρικής εξουσίας, να κατοχυρώσουν δικαιώματα, να εξαλείψουν τις νομοθετικά και θεσμικά επιβεβλημένες ανισότητες λόγω φύλου και να διεκδικήσουν τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας στην οικογένεια και ευρύτερα στην κοινωνία.

Η διερεύνηση της πορείας χειραφέτησης του μεσοπολεμικού γυναικείου κινήματος αναμένεται να στερεώσει την πεποίθηση ότι η κατανομή των έμφυλων ρόλων είναι κοινωνική άρα αναστρέψιμη, όχι «φυσική» και αδιαμφισβήτητη, συμβάλλοντας έτσι στην άρση των έμφυλων στερεότυπων, στον περιορισμό της έμφυλης βίας και στην διεκδίκηση ισότιμης συμμετοχής των γυναικών σε μια ουσιαστική δημοκρατία.

The foundation of the independent Greek state coincided with the construction of a nexus of gender-based inequalities that ignored women’s social and political rights and held them captive to a patriarchal view of their gender’s biological inferiority. The claim of the physical difference of the sexes was the main argument for excluding women from universal suffrage and imposing a legal framework that legitimized gender-based discrimination between citizens. From the middle of the 19th century onwards, women have increasingly gained awareness of both their biological and social existence, and thus of their ability to act in concert as collective agents, elevating themselves and society. Positive self-determination of female consciousness was dynamically expressed in the interwar years, when the feminist movement questioned prevailing power relations between the two sexes, demanding full civil, political and social equality between men and women for the first ever time in Greece.

In both its theoretical framework and the teaching scenario, this thesis approaches women’s history in the interwar period from the perspective of social gender, which it views as a social construct, in an attempt to highlight the historicity of biological reductionism in gender difference and the shaping of hierarchical relationships between the sexes. At the same time, the thesis focuses on the efforts of interwar feminists to detach themselves from traditional male power structures, consolidate rights, eradicate legislatively and institutionally enforced gender inequalities and demand an improvement in women’s position in the family and wider society.

It is anticipated that investigating the course towards emancipation charted by the interwar women’s movement will reinforce the conviction that gender role assignment is social and thus reversible rather than “natural” and indisputable. This will contribute to overcoming gender stereotypes, reducing gender-based violence and demanding the equal participation of women in a genuine democracy.