Στην Κέρκυρα υπάρχει μια σειρά από μνημεία της σερβικής παρουσίας στο νησί κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα μνημεία αυτά δημιουργήθηκαν στη διάρκεια του Μεσοπολέμου προκειμένου να αποτελέσουν τον φόρο τιμής των βετεράνων και της κρατικής εξουσίας της μεσοπολεμικής Γιουγκοσλαβίας σε όσους θυσιάστηκαν για τη σερβική υπόθεση και για να θυμίζουν στις επόμενες γενιές τα κατορθώματα των Σέρβων. Αντίστοιχα μνημεία έστησαν οι Σέρβοι και στην ελληνική Μακεδονία και στη σημερινή Βόρεια Μακεδονία και στο έδαφος της παλιάς Σερβίας. Τα μνημεία αυτά έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόλο στην ιδεολογία και στην πρακτική της μεσοπολεμικής Σερβίας. Περιέπεσαν στην αφάνεια στα χρόνια της ομοσπονδιακής σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας, καθώς προτεραιότητα είχε το αφήγημα της ενότητας και αδελφότητας των γιουγκοσλαβικών λαών και της ανάμνησης του αγώνα των παρτιζάνων κατά του φασισμού.

Την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας οι Σέρβοι ενστερνίστηκαν εκ νέου τη σερβική κληρονομιά του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτό συνέβη μέσω της συλλογικής μνήμης και της έκδοσης απομνημονευμάτων και αναμνήσεων. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (1990-1991), η κληρονομιά του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στο νέο σερβικό κράτος αποτέλεσε σημαίνουσα πολιτιστική κληρονομιά και μεταβλήθηκε σε επίσημη πολιτική, ενώ τα κατορθώματα και οι θυσίες του σερβικού στρατού γίνονται κτήμα όλων των Σέρβων και μεταφέρονται πλέον από γενιά σε γενιά μέσω της συλλογικής μνήμης. Μια σειρά από συνεντεύξεις και μια έρευνα με ερωτηματολόγιο στους επισκέπτες των μνημείων στην Κέρκυρα δείχνουν ότι οι Σέρβοι θεωρούν ότι τα μνημεία του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου είναι πολύ σημαντικά για το σερβικό κράτος και για τη σερβική κοινωνία και οι ίδιοι είναι διατεθειμένοι να ταξιδεύουν εκτός Σερβίας προκειμένου να επισκέπτονται τα μνημεία του παρελθόντος τους. Μάλιστα η επίσκεψη σε αυτά έχει τον χαρακτήρα του προσκυνήματος.

In Corfu there are a number of monuments of the Serbian presence on the island during the First World War. These monuments were created during the interwar period by the veterans and the state of Serbia, in order to pay tribute to those who sacrificed themselves for the Serbian cause and to remind future generations of the achievements of the Serbs. Similar monuments were erected by the Serbs in Greek Macedonia and in present-day North Macedonia and in the territory of old Serbia. These monuments played a decisive role in the ideology and practice of interwar Serbia. They fell into obscurity during the years of federal socialist Yugoslavia as priority was given to the narrative of the unity and brotherhood of the Yugoslav peoples and the memory of the partisan struggle against fascism.

At the time of the dissolution of Yugoslavia, Serbs re-embraced the Serbian legacy of World War I. This happened through collective memory and publications of memoirs. After the dissolution of Yugoslavia into the new Serbian state, the legacy of World War I became a significant cultural legacy and became the official policy, while the feats and sacrifices of the Serbian military became part of all and were passed down from generation to generation through collective memory. A series of interviews and a questionnaire survey of visitors to the monuments of Corfu show that Serbs consider the World War I monuments to be very important to the Serbian state and to Serbian society and are willing to travel outside of Serbia in order to visit the monuments of their past. In fact, visiting them has the character of a pilgrimage.