Περίληψη Η σημαντικότητα της αναφοράς στις διάφορες σχολές και τα ρεύματα με τα οποία ξεκινάει το ξεδίπλωμα των κεφαλαίων και τη συλλογιστική της η παρούσα εργασία, δημιουργεί την αίσθηση μιας βαθμιαίας αλλαγής, που προσέφερε μία ευρύτητα στην μελέτη των ρευμάτων και των επιρροών στο θέατρο. Οι επιρροές του ευρωπαϊκού θεάτρου οδηγούν στην αλληλεπίδραση, το συγκερασμό και στο τέλος τη συνομιλία του θεάτρου με τις άλλες τέχνες, δηλαδή την διακειμενικότητα. Η ποιητική διάσταση όμως παίρνει τις πιο έντονες μορφές της από τον και τον Πιραντέλο και τον Καβάφη. Ο κύριος πυρήνας της πρότασης που παρέχει η παρούσα μελέτη, εδράζεται στο εάν ο ποιητικός λόγος ρέει δομικά και αβίαστα στα πλαίσια του θεάτρου, αν υφίσταται ποιητική λειτουργικότητα και κατά πόσων αυτη μπορεί να περιοριστεί σε κάποια δεδομένα χαρακτηριστικά και τέλος αν όλα αυτά μπορούν να υπάρξουν στον σφιχτοδεμένο και οριοθετημένο χώρο του θεάτρου που περιορίζεται στα πλαίσια μιας θεατρικής σκηνής. Ο τρόπος που διακτινώνεται εδράζεται σε τρείς άξονες. Πρωτίστως να διαφανεί πώς οι διάφορες σχολές και τα ρεύματα επηρέασαν την διακειμενικότητα του θεατρικού λόγου σε σχέση με άλλες μορφές τέχνης και ιδιαίτερα με την ποίηση. Δευτερευόντως, η εργασία προχωρεί σε μια πρόταση για τον ποιητικό λόγο στο θέατρο και ποιο συγκεκριμένα τη λειτουργικότητά του μέσα στο θέατρο, τα χαρακτηριστικά που αυτή περιλαμβάνει καθώς και την πύκνωση που θα πρέπει να αποκτά στον χωροχρόνο της σκηνής. Τέλος, η διπλωματική αυτή εργασία προχωρεί σε μια πρόταση με βάση την οποία ο γράφων δόμησε το θεατρικό του έργο «Άρπινα, δυο τραύματα μαλώνουν με τους στίχους», ως μια πρωτότυπη και αυτούσια ιδέα πάνω σε δικούς του στίχους, για να εξυπηρετηθούν οι απαντήσεις στα ερευνητικά ερωτήματα που τίθενται.

Abstract The importance of referencing the various schools and movements with which the unfolding of the chapters and the reasoning of the present work begins, creates a sense of a gradual change, which offered a breadth in the study of the movements and influences in theater. The influences of European theater lead to interaction, synthesis, and ultimately the dialogue of theater with other arts, that is, intertextuality. However, the poetic dimension takes its most intense forms from both Pirandello and Cavafy. The main core of the proposal provided by the present study rests on whether poetic language flows structurally and effortlessly within the framework of theater, whether there is poetic functionality and to what extent it can be limited to certain given characteristics, and finally, whether all these can exist within the tightly knit and defined space of theater, which is confined to the bounds of a theatrical stage. The way it radiates is based on three axes. Primarily, to reveal how the various schools and movements influenced the intertextuality of theatrical language in relation to other forms of art and especially with poetry. Secondly, the work proceeds with a proposal for poetic language in theater and more specifically its functionality within the theater, the characteristics it includes, as well as the density it should acquire in the space-time of the stage. Finally, this dissertation proceeds with a proposal based on which the author structured his theatrical work "Arpina, two wounds quarrel with the verses," as an original and self-contained idea based on his own verses, to serve the answers to the research questions posed.