Το θέμα της εργασίας διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα. Αρχικά παρατίθεται η συνοπτική ιστορία των Σπιτιών του Παιδιού, των δομών νεότητας που ίδρυσε στην ελληνική επαρχία το ίδρυμα της Βασιλικής Πρόνοιας και λειτούργησαν την περίοδο 1950-1970. Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται μέσα από την προφορική αφήγηση μιας Αρχηγού Σπιτιών Παιδιού, η οποία υπηρέτησε στις εν λόγω δομές σε χωριά της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας το διάστημα 1962-1966. Η εικόνα συμπληρώνεται από την μελέτη και αξιοποίηση πρωτογενούς αρχειακού υλικού. Επίσης γίνεται αναφορά στο ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της εποχής καθώς και στις έννοιες της πρόνοιας και της παιδικής ηλικίας.

Στη συνέχεια ανιχνεύεται το ιστορικό αποτύπωμα που έχουν αφήσει τα Σπίτια του Παιδιού στον δημόσιο χώρο μέσα από υλικό που συγκεντρώνεται κυρίως από το αφηγήσεις που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, από λογοτεχνικά και δοκιμιακά κείμενα και από οπτικοακουστικό αρχειακό υλικό. Επικουρικά προτείνεται μια δράση δημόσιας ιστορίας που θα αξιοποιήσει το υπάρχον υλικό, θα δημιουργήσει τις προυποθέσεις για την συγκέντρωση επιπλέον υλικού και θα προκαλέσει ερωτήματα για την λειτουργία των θεσμών στα πλαίσια των μικρών κοινοτήτων, την ανάπτυξη κοινωνικών δικτύων, τον ρόλο της γυναίκας σε θέσεις διοίκησης και καθοδήγησης  και για τον μετασχηματισμό της ελληνικής επαρχίας εν γένει.

Στο τέλος επισημαίνεται ότι τα Σπίτια του Παιδιού κρύβουν μια δυναμική που μπορεί να τα ξαναφέρει στο προσκήνιο ώστε να τροφοδοτήσουν νέες συζητήσεις και να γεννήσουν εποικοδομητικούς προβληματισμούς.

The respected paper is structured in two levels. First, the brief history of the Agricultural Children's Centers (Children’s Homes), the youth structures established in the Greek province by the Royal Welfare Foundation and which operated in the period 1950-1970, is presented. The thread of the story unfolds through the oral narration of a Head of Children's Homes, who served in said structures in villages in the region of Western Macedonia between 1962-1966. The picture is completed by the study and utilization of primary archival material. Reference is also made to the historical, social and economic context of the time as well as to the concepts of welfare and childhood.

The historical imprint left by the Children’s Homes on the public space is then traced through material gathered mainly from narratives published on the internet, from literary and essay texts and from audio-visual archival material. Additionally, a public history action is proposed that will make use of the existing material, will create the conditions for the gathering of additional material and will raise questions about the functioning of institutions in the context of small communities, the development of social networks, the role of women in management and leadership positions and about the transformation of the Greek province in general.

In the end, it is pointed out that the Children's Homes hide a dynamic that can bring them back to the fore in order to fuel new discussions and generate constructive reflections.