Μία από τις σημαντικότερες πηγές που μπορεί να αξιοποιήσει ένας ιστορικός (και κυρίως αυτός που ασχολείται με τη Δημόσια Ιστορία) στην προσπάθειά του να μελετήσει, να ανασυνθέσει και να ερμηνεύσει το παρελθόν είναι αναμφίβολα οι κινηματογραφικές ταινίες. Ο Κινηματογράφος λειτουργεί επιδραστικά σε πολλαπλά επίπεδα και επηρεάζει ποικιλοτρόπως τις κοινωνίες και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Αναμφισβήτητη είναι και η επίδραση που έχει στη διαμόρφωση των αντιλήψεων για το ιστορικό παρελθόν. Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας διερευνώνται, μέσα από το κινηματογραφικό τους αποτύπωμα σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα) που απαλλάχθηκαν από τα δικτατορικά τους καθεστώτα την ίδια περίπου χρονική περίοδο, οι οπτικές και τα συλλογικά συναισθήματα για τα δικτατορικά καθεστώτα που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία της κάθε χώρας. Στόχος της εργασίας είναι να αναδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο οι κινηματογραφικές ταινίες καταφέρνουν να αποδώσουν (και σε ποιο βαθμό) το συλλογικό αίσθημα για τις συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους καθώς και οι αλλαγές -ως προς την οπτική- που καταγράφονται στις κοινωνίες με το πέρασμα των χρόνων σε επίπεδο αναμνήσεων και διαχείρισης των ιστορικών καταλοίπων (πιθανά συλλογικά τραύματα και αποτύπωσή/διαχείρισή τους). Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται αυτοτελώς αλλά και συγκριτικά οι αντιλήψεις και η συλλογική/κοινωνική διαχείριση των τραυματικών ιστορικών περιόδων σε κάθε μία από τις τρεις χώρες καθώς και η μεταδικτατορική οπτική σε κάθε κοινωνία, μέσα από κινηματογραφικές ταινίες (μία για κάθε χώρα) που γυρίστηκαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Μέσα από την εργασία αντλούνται χρήσιμα συμπεράσματα που  επιβεβαιώνουν τη σημαντική προσφορά των κινηματογραφικών ταινιών μυθοπλασίας στην ιστορική έρευνα.

One of the most important sources that a historian (and especially one who deals with Public History) can use in his effort to study, reconstruct and interpret the past is undoubtedly films. Cinema works influentially on multiple levels and affects in various ways the societies and the audience it addresses. Its influence on the formation of perceptions of the historical past is also undeniable. In the context of this thesis, the perspectives and collective feelings about the dictatorial regimes that marked the modern history of each country are explored through their cinematic imprint in three European countries (Portugal, Spain, Greece) that got rid of their dictatorial regimes at about the same time. The aim of this thesis is to highlight the way in which films manage to convey (and to what extent) the collective feeling for the specific historical periods, as well as the changes -in terms of perspective- recorded in societies over the years at the level of memories and management of historical remains (possible collective traumas and their imprinting/management). In this context, the perceptions and collective/social management of traumatic historical periods in each of the three countries, as well as the post-dictatorship perspective in each society, are examined independently and comparatively, through films (one for each country), shot after the restoration of the democracy, in different time periods. Through this work are drawn useful conclusions that confirm the significant contribution of fiction films to historical research.