Το παρελθόν και η μνήμη έχουν τη δυνατότητα να ανασυγκροτούνται, και να διαχέονται στη δημόσια σφαίρα. Άλλες μνήμες πάλι αποσιωπώνται και περιθωριοποιούνται. Τη διαδικασία αυτή μελετάει η Δημόσια Ιστορία μέσα από τις επετείους, τους μνημονικούς τόπους, τη δημόσια εκπαίδευση, τους κρατικούς θεσμούς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον κινηματογράφο, κ.α.

       Στην αμφιλεγόμενη τετραετία διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Ιωάννη Μεταξά (Απρίλιος 1936 – Ιανουάριος 1941), εξελίχθηκε ένα γιγάντιο αμυντικό κατασκευαστικό έργο στην παραμεθόρια ζώνη, για την αντιμετώπιση της βουλγαρικής επεκτατική πολιτική, που ακόμα και σήμερα φαντάζει αξεπέραστο. Εικοσιένα μεγάλα υπόγεια οχυρά συγκροτήματα, πλαισιωμένα από εκατοντάδες ακόμα μικρότερα έργα, συγκροτούσαν μια αμυντική γραμμή, που έμεινε στην ιστορική μνήμη ως «Γραμμή Μεταξά». Το Απρίλιο του 1941, με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο να είναι σε πλήρη εξέλιξη στο αλβανικό μέτωπο, ο ελληνικός στρατός και οι φρουρές των ελληνικών οχυρών κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονη επίθεση από τη ναζιστική Γερμανία.

    Οκτώ δεκαετίες η μνήμη της μάχης των οχυρών μεταφέρεται από το χθες στο σήμερα και αντίστροφα, με την ανασημασιοδότησης της να είναι μια διαρκής διαδικασία.

      Σε αυτή την εργασία ανιχνεύουμε τη διαδρομή της ιστορικής μνήμης της μάχης των οχυρών. Από την εργαλειοποίηση και την αποσιώπησή των οχυρών μέχρι τις προσπάθειες για την ανάδειξή της μνήμης των οχυρών, μέσα από δράσεις δημόσιας ιστορίας. Μελετάμε πως αποτυπώνεται η κατασκευή και η τετραήμερη μάχη των οχυρών (6 με 10 Απριλίου 1941) στην στρατιωτική ιστορία και στην ιστοριογραφία γενικότερα. Επίσης για την εκπόνηση της εργασίας επισκεφθήκαμε αντίστοιχα πολεμικά μουσεία, μνημεία και μνημονικούς τόπους και καταγράφουμε την εξέλιξή τους μέχρι και σήμερα. Αναζητούμε το ψηφιακό αποτύπωμα των οχυρών στο διαδίκτυο, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε αναπαραστάσεις, δρώμενα και δράσεις, που βοηθούν στην διάχυση της ιστορικής μνήμης των οχυρών στο ευρύτερο κοινό.

     Τhe past and memory have the potential to be reconstructed and diffused in the public sphere. Other memories are silenced and marginalized. Public history studies this process through anniversaries, memorial sites, public education, state institutions, mass media, cinema, etc.

     During the controversial four-year rule of Greece by Ioannis Metaxas (April 1936 - January 1941), a gigantic defense construction project was developed in the border zone to counter the Bulgarian expansionist policy, which even today seems unsurpassed. Twenty-one large underground fortification complexes, flanked by hundreds of even smaller works, formed a defensive line, which has remained in historical memory as the "Metaxas Line". In April 1941, with the Greek-Italian war in full progress on the Albanian front, the Greek army and the garrisons of the Greek forts were called upon to face a simultaneous attack by Nazi Germany.

   For eight decades the memory of the battle of the forts has been carried from yesterday to today with its re-interpretation being an ongoing process.

    In this paper we will trace the path of the historical memory of the Battle of the Forts. From the instrumentalization and silencing of the forts to the efforts to highlight their memory through public history actions. We study how the construction and the four-day battle of the forts (6 to 10 April 1941) are reflected in military history and in historiography in general. Also, in the context of the project we visited corresponding war museums, monuments and memorial sites and documented their development up to the present. We are searching for the digital footprint of the forts on the internet, while also following re-enactments, events and activities that help to disseminate the historical memory of the forts to a wider audience.