Η λογοτεχνία αποτελεί ένα κατεξοχήν πεδίο όπου οι άνθρωποι μέσω των γραπτών τους εκφράζουν τις φοβίες και τις ανησυχίες τους. Τα έργα επιστημονικής φαντασίας, των οποίων η τεχνολογία αποτελεί οργανικό κομμάτι της, απηχούν τη διττή σχέση του ανθρώπου και της τεχνολογίας. Η διττότητα εδράζεται αφενός στη δυνατότητα προσφοράς ποιοτικά ανώτερων συνθηκών ζωής μέσω της τεχνολογίας και αφετέρου στον φόβο για την καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Όλη η αλληλεπίδραση της τεχνολογίας και του ανθρώπου έχει οδηγήσει στη μετανθρώπινη εποχή, στην εποχή που τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού είναι ασαφή. Η παρούσα εργασία εστιάζει στη σχέση του ανθρώπου και της τεχνολογίας έτσι όπως αυτή σκιαγραφείται μέσα από επιλεγμένα ελληνικά έργα επιστημονικής φαντασίας στα οποία περιγράφονται δυστοπικοί κόσμοι με απολυταρχικά καθεστώτα, κόσμοι που διαπλέκονται η πραγματικότητα με την επαυξημένη πραγματικότητα, κόσμοι που τα κέρδη των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών υπερέχουν των πάντων, κόσμοι που η φύση είναι απειλητική. Υπάρχουν όμως και αισιόδοξοι κόσμοι στους οποίους οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να ωφεληθούν από τα τεχνολογικά επιτεύγματα αξιοποιώντας τα για τη βελτίωση των ζωών τους. Η σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία ενίοτε τον συνθλίβει και τον οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις και άλλοτε αποτελεί το όχημα για το επόμενο στάδιο εξέλιξης και άνθισης του.

Literature has always been a way for people to express their phobias and anxieties through their writings. The science fiction literary works, whom technology is an organic part, manifest the dualism between human and technology relations. This dualism firstly indicates technology’s ability to offer a better way of life for the humans but also exhibits the human fear about it’s construction by technological advances. Posthumanism is the result between human and technology interaction, in which the limits between human and artificial are vague. This thesis focuses in relations between human and technology through modern greek science fiction literary works. In these literary works describe dystopic worlds with totalitarian regimes, confusing worlds between real and augmented reality, worlds who are dictated by corporate profits and worlds with hostile nature. Despite these, there also some worlds in which the technological achievements have driven to a better life. The human-technology relation sometimes crushes humans and other times is suitable for its growth and flourish.