ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται, από τη σκοπιά της δημόσιας ιστορίας, τον αντίκτυπο που είχε στην κοινωνία η επανάληψη της διαδικασίας της δίκης των Έξι, ύστερα από την αίτηση που κατέθεσε στον Άρειο Πάγο, το 2008, ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, ενός εκ των καταδικασθέντων και εκτελεσθέντων της Δίκης των Έξι το 1922.

Ασχοληθήκαμε με τις όψεις του δημόσιου διαλόγου, που ξεκίνησε με αφορμή την ως άνω δικαστική διαδικασία στον Άρειο Πάγο και πώς η τελεσίδικη απόφασή του, το 2010, δημιούργησε αφηγήματα ικανά να αναπτύξουν το κοινωνικό ενδιαφέρον και διάλογο και να δώσουν μία διαφορετική οπτική στο ιστορικό γεγονός της Δίκης των Έξι και της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Επίσης αναφερθήκαμε σε απόψεις ιστορικών, σχετικά με την αρμοδιότητα της δικαιοσύνης να κρίνει ιστορικά γεγονότα και παρουσιάσαμε το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε από δικηγορικούς συλλόγους και δικηγορικές ενώσεις της χώρας σχετικά με τη νομική ορθότητα της διαδικασίας της Δίκης των Έξι του 1922. 

Abstract

This paper deals, in the context of public history, with the impact on society of the retrial of the trial of the Six, following the petition submitted to the Supreme Court, in 2008, by Michael Protopapadakis, grandson of Petros Protopapadakis, one of  the condemned and executed in the Trial of the Six in 1922.

We dealt with the aspects of the public dialogue, which began on the occasion of the above-mentioned legal proceedings at the Supreme Court, and how its final decision in 2010, created narratives capable of developing social interest and dialogue and to give a different perspective to the historical event of the Trial of the Six and the Asia Minor Catastrophe.

We also referred to the opinions of historians, regarding the competence of justice to judge historical events and presented the interest expressed by bar associations and bar associations of the country regarding the legal correctness of the proceedings of the Trial of the Six of 1922.