Σκοπός της διπλωματικής αυτής εργασίας ήταν η ανάλυση της δημόσιας ψηφιακής ιστορίας που παρήγαγαν οι χρήστες της πλατφόρμας του twitter μέσα από τις αναρτήσεις τους με ετικέτες (hashtags) #Κωνσταντίνος και #Κοκός, με αφορμή τον θάνατο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Η μελέτη των περίπου 11.500 δημόσιων αναρτήσεων καταδεικνύει πως ο θεσμός της βασιλείας αποτέλεσε μείζον θέμα συζήτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το περιεχόμενο των αναρτήσεων με #Κωνσταντίνος να είναι φιλοβασιλικό, ενώ το περιεχόμενο των αναρτήσεων με #Κοκός αντιμοναρχικό. Στις αναρτήσεις με #Κωνσταντίνος ο θεσμός της βασιλείας προωθείται με όρους κουλτούρας των διασήμων και ως «επωνυμία», ενώ κυριαρχεί το ψηφιακό πένθος, οι ακροδεξιές απόψεις, η οριενταλιστική ιδεολογία, το αντικομμουνιστικό αφήγημα και ο συντηρητισμός. Συντηρητισμός χαρακτηρίζει επίσης και την ψηφιακότητα των αναρτήσεων, με την «οπτική επαναπροώθηση» και την «ενεστωτοποίηση» του παρελθόντος να κυριαρχούν στο σύνολό τους. Στις αναρτήσεις με #Κοκός, από την άλλη πλευρά, κυριαρχεί ο αντιμοναρχικός και ο αντιδεξιός λόγος. Χρησιμοποιείται η ιστορική τεκμηρίωση ως απάντηση στο gaslighting των μέσων μαζικής ενημέρωσης και διαφαίνεται επίσης ένας αντίστροφος οριενταλισμός, όπου η αποδοχή του βασιλικού θεσμού εξισώνεται με «ραγιαδισμό». Kαι σε αυτή την κατηγορία αναρτήσεων παρατηρείται «ενεστωτοποίηση» του παρελθόντος καθώς και πλήθος «οπτικών επαναπροωθήσεων», ξεχωρίζει όμως το χιούμορ και η ειρωνεία που συνοδεύει τους ευφάνταστους ανασχεδιασμούς των εικόνων, απόρροια της χρήσης της τεχνολογίας. Οι ευκαιρίες διάδρασης όμως μεταξύ των χρηστών των δύο ετικετών ήταν ελάχιστες γιατί οι αναρτήσεις του twitter υπάγονται σε αλγόριθμους, οι οποίοι προωθούν ερμητικά κλειστούς, αυτοαναφορικούς και με έντονη θυμικότητα, ψηφιακούς μικρόκοσμους (filter bubbles).

Τhe aim of this paper was to analyse the public digital history generated by twitter users through their posts with #Κωνσταντίνος (Constantine) and #Κοκός (Kokos), prompted by the death of former King Constantine. The study of approximately 11,500 public tweets revealed that the monarchy was a major topic of discussion on social media, with the content of the tweets with #Κωνσταντίνος being pro-monarchy, while the content of the tweets with #Κοκός being anti-monarchic. In the tweets with #Κωνσταντίνος, the monarchy is promoted in terms of celebrity culture and as a "brand", while digital mourning, far-right views, orientalist ideology, anti-communist narrative and conservatism are dominant. Conservatism also characterises the digitalism of the tweets, with “visual re-promotion” and the discourse of an “ever present past” prevailing throughout. In the tweets with #Κοκός, the anti-monarchist and anti-right discourse prevails. Historical documentation is utilised as a response to the mass media’s gaslighting and a reverse orientalism is evident, where acceptance of the monarchy is equated with “rayahism”. An "ever present past” discourse is also observed here, along with numerous "visual re-promotions." However, what stands out is the humour and irony that accompanies the creative image redesigns, which are the result of technology. The chances of interaction between the users of the two hashtags though were minimal because tweets are subject to algorithms which promote tightly closed, self-referential and emotionally charged digital microcosms (filter bubbles).